MÁNDI  Gyula

Geboren : 21 januari 1899 (Budapest, Hongarije)
Overleden : 18 oktober 1969 (Budapest)
Club(s) als speler: Ékszerészek (1913), Ferencváros TC (1914-'18), Hungária FC (MTK) (1919-'37, 324 wedstr., 12 goals)
Club(s) als trainer: Hongaarse nationale ploeg (1950-'56), América FC (Brazilië, 1958), Israel nationaal team (1959-'63 en in 1964)
Positie : Middenveldspeler

Biografie :
Mándi Gyula, geboren als Julius Mandel en ook wel Gyula Mandl genoemd, was een van de meest invloedrijke Joden in de voetbalgeschiedenis. Voortgaande op Andrew Handler's 'From the Ghetto to the Games', was Mándi tenger, eerder breekbaar gebouwd, maar compenseerde zijn gebrek aan gestalte door intelligentie. Begonnen als achterspeler was Mándi een betrouwbaar en balvaste verdediger die de bal behandelde zoals een middenvelspeler. Hij had een uitstekende techniek, was kalm en zorgde voor ingenieuze oplossingen. Hij schopte de bal nooit zomaar weg, maar trachtte steeds het spel op een constructieve wijze te verdelen.

Mándi begon zijn voetbalcarrière bij Ékszerészek in 1913, hij was toen 14 jaar oud. In 1914 werd hij opgemerkt door Ferencváros TC waar hij tot 1918 zou blijven. In 1919 sloot zich hij dan op 20-jarige leeftijd aan bij Hungária FC (MTK). In die periode speelde hij samen met andere Hongaarse grootheden, zoals Plattkó Ferenc, Guttmann Béla, Sebes Gusztáv, Kalmár Jenő, Schlosser Imre, Barátky Gyula en Sas Ferenc. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij met die ploeg negen Hongaarse landstitels mocht op zak steken en driemaal de Beker van Hongarije kon winnen. Hij bleef er zijn ganse verdere spelerscarrère en speelde 324 wedstrijden in het eerste elftal. Hij beëindigde zijn loopbaan daar in 1937.

Török Ferenc schreef in 1999 een boek over hem 'Mandula, Mándi Gyula, Fradi-MTK-Aranycsapat'.

Hij was op het toppunt van zijn carrière in 1925 toen hij een verschrikkelijke kniekwetsuur opliep, die er de oorzaak van was dat een van zijn benen korter was dan het andere. Na vijf jaar kwam hij terug en vervolgde zijn loopbaan bij MTK, die nog jaren zou duren.

Als international kwam hij 32 maal uit voor Hongarije. Zijn eerste cap behaalde hij tegen Duitsland in Budapest op 5 juni 1921, gewonnen met 3-0. Zijn laatste interland was tegen Bulgarije waartegen, ook in Budapest, op 29 april 1934 met 4-1 gewonnen werd.
In 1924 maakte hij deel uit van de Hongaarse selectie voor de Olympische Spelen in Parijs waar hij twee wedstrijden speelde. Hij was zo ook betrokken bij, wat in Hongarije, de 'Egyptische ramp' genoemd werd. Hongarije verloor toen haar wedstrijd tegen Egypte met 3-0 en was daardoor uitgeschakeld voor verdere deelnaame aan die OS.

Het Hongaars Olympisch elftal 1924: van links naar rechts: Fogl II Károly, Opata Zoltán, Hirzer Ferenc, Jeny Rudolf, Eisenhoffer József, Guttmann Béla, Mándi Gyula, Obitz Gábor, Braun József, Orth György, Kiss Gyula en (gezeten) doelman Biri János. (Sportmuseum Boedapest)

Hongarije - Zwitserland 12-4-1931 (6-2). staande van links naar rechts: Mándi Gyula, Lyka Antal, Dudás Gyula, Kalmár Jenõ, Kompoti-Kléber Gábor, Lázár Gyula, Avar Istvan, Táncos Mihály, Spitz Illés en Ujvári József (reservedoelman), gehurkt: P. Szabó Gábor en Huber Rezsõ.

Na zijn spelerscarrière bleef hij nog in het voetbal, en werd nog een van de bekendste en gerespecteerde coaches in het voetbal. Eerst maakte hij van 1950 tot 1956 deel uit van de trainersstaf van de Hongaarse nationale ploeg, waar Sebes Gusztáv hoofdtrainer was. Daar maakte hij ook de overwinning op de Olympische Spelen in Helsinki mee (Gouden medaille) en ook de beruchte Wereldbeker van 1954 in Zwitserland waar de finale verloren werd van West-Duirsland met 2-3.
In 1958 trok hij naar Brazilië bij América FC en verhuisde vervolgens naar Israel waar hij het Nationaal Voetbalteam zou coachen. In vier jaar tijd (1959-'63) werden de Israelische teams bekwaam het op te nemen tegen de beste Europese clubs. In 1963 keerde hij tijdelijk terug nar Hongarije waar hij als adviseur en scout werkzaam was bij de Hongaarse Voetbalbond (MLSZ). In 1964 keerde hij nog voor een korte interim terug naar de Israelische nationale ploeg. Waarna hij de actieve sport vaarwel zei.
Hij is tevens lid van de International Jewish Sports Hall of Fame.
Mándi overleed in Budapest in 1969, op 70-jarige leeftijd.

Mándi Gyula als coach.		Mándi Gyula (rechts) op de bank tijdens de wedstrijd Hongarije - Tsjecho-Slowakije van 24/10/1954 (4-1), samen met Czibor Zoltán, Kreisz László dr., Sebes Gusztáv en Pollatschek Gyula dr. (foto Hongaars Sportmuseum)

ERELIJST :

Club als speler :
* Negenmaal Hongaars kampioen met MTK in 1920, 1921, 1922, 1923, 1924, 1925, 1929, 1936 en 1937
* Viermaal tweede in het Hongaars kampioenschap met MTK in 1926, 1928, 1931 en 1933
* Driemaal winnaar van de Beker van Hongarije met MTK in 1923, 1925 en 1932
* Tweemaal tweede in de Beker van Hongarije met MTK in 1930 en 1935
* Speler van het Jaar in Hongarije in 1923

Club als trainer :
* Gouden medaille Olympische Spelen 1952 met Hongarije (als assistent-coach)
* Zilveren medaille Wereldbeker 1954 met Hongarije (als assistent-coach)
* AFC Asian Cup finalist 1960 met Israel (als coach)

Nationaal elftal als speler voor Hongarije :
* 32 caps
* 0 doelpunten