MEERT 'Rie' Henri
Geboren : 27 augustus 1920 in Schaarbeek Henri Meert was de zoon in een familie van negen kinderen. Hij was acht toen hij zich bij Anderlecht inschreef. Bij de kadetten speelde hij in de spits. Als de ploeg genoeg doelpunten voorsprong telde, ging hij onder de lat staan. Leerling-kapper Rie, die in zijn beginjaren vooral Nolle Badjou, de doelman van Daring bewonderde, werd junioreninternational in '38-'39, maar kwam pas na 7 jaar bankzitten, op zijn 32ste, in het eerste elftal van Sporting. Jean Mertens was toen de nummer 1, maar in een match tegen White Star kreeg hij zijn kans. Meert stond dus bij Anderlecht voor de eerste keer onder de lat in het seizoen 1942-1943 en nam er pas afscheid in 1960, na achttien jaar in de eerste ploeg. Hij was toen 39 jaar oud. Bij Anderlecht stond hij 325 wedstrijden in het doel en maakte één doelpunt (een penalty op de 28ste speeldag in het seizoen 1954-'55 thuis tegen RC Mechelen). Legendarische Rie Meert, bekend om zijn pet, veroverde met Anderlecht acht landstitels tussen 1945 (de allereerste voor Anderlecht) en 1959. Volgens Rie waren het zes hele en twee halve titels omdat hij twee kampioensseizoenen zo goed als niet gespeeld had. In het seizoen 1957-'58 volgde zijn Europees debuut op de gezegende leeftijd van ...39 jaar, op het veld van Glasgow Rangers. In 1958 maakte Henri Meert, na nog zes wedstrijden tussen de palen te hebben gestaan, plaats voor Félix Week. Na zijn actieve loopbaan als speler redde hij als trainer (zonder diploma) Lierse een keer van de degradatie. Hij leerde bij SK Beveren zelfs Jean-Marie Pfaff de knepen van het vak.
Als keeper had hij een uitstekende opstelling in het doel, waardoor hij goed preventief keepte. Maar hij kon ook erg spectaculair tekeer gaan als het moest. Meert stond ook bekend om zijn hoge sprongen alhoewel hij niet echt groot was. Hij had een heel goede timing. Hij sprong gewoon op het juiste moment omhoog. Meert was in het tussenseizoen ook actief was in het kaatsen op hoog niveau bij 'Les Amis de Sporting', op het Wayezplein en bij Braine-le-Compte in de hoogste divisie. Hij was een uitstekende achterman of grootmidden en beweerde dat zijn kaatsen hem sterk had geholpen een beter doelman te worden. Hij stond ook gedurende jaren samen met zijn echtgenote Lisette achter de toog van het café recht tegenover het Constant Vanden Stock-stadion. Daar deed hij niets liever dan moppen vertellen. In 1956 kreeg hij de zilveren medaille van Sportverdienste. Op 19 mei 2006 overleed de oud-international in zijn woning. Hij werd 85 jaar oud. "Rie was allerminst een keeper voor de fotografen, een showman. Als de bal links van hem kwam, zette hij een stap opzij en pakte hem in plaats van te duiken" vertelde Georges Heylens over hem toen hij zijn dood vernam. "Rie stond open voor andere meningen en straalde enorm veel rust uit. Hij was tevens een voorbeeld voor de jongere spelers in onze ploeg."
|