Geboren : 25 mei 1924 in Freyming-Merlebach (nu in het departement Moselle in Frankrijk)
Overleden : 9 maart 2005 in Subotica (Servië en Montenegro)
Club(s) als speler : Szabadkai VAC-Subotica (Hongarije/Joegoslavië, 1941-'44), Zugloi Danuvia Ganz (Hongarije, 1944, 10 wedstr., 3 goals), Kispest AC Budapest (Hongarije, 1945, 3 wedstr., geen goals), Újpest TE Budapest (Hongarije, 1945-'46, 20 wedstr., 18 goals), FK Viktoria Žižkov Praha (Tsjecho-Slowakije, 1946), Stade Français Paris (Frankrijk, 1946-'48, 62 wedstr., 34 goals),
Internazionale Milano (Italië, 1948-'54, 182 wedstr., 133 goals),
1954/55 Servette Genève (Zwitserland, 1954-'55),
AS Roma (Italië, 1954-'56, 54 wedstr., 20 goals),
in Catalonië bij FC Barcelona (1957), Sabadell (1957)en Terrassa (1958 ),
Lecco (Italië, Serie B, 1958-'60),
Marzotto Valdagno (Italië, Serie B, 1960-'61).
Positie : Aanvaller
Biografie :
Nyers I István werd geboren op 25 maart 1924 in Freyming-Merlebach (Frankrijk), uit Hongaarse ouders (zijn vader was een Hongaars mijnwerker). Al vlug keerde het gezin terug naar Hongarije, waar 'Pisti' Nyers als leergierig jeugdspeler bij verschillende clubs in Budapest actief was.
In de vroege jaren '40, toen Centraal Europa en de Balkan turbulente tijden beleefden door de Wereldoorlog, nam een agent hem mee naar Subotica (Szabadka voor de Hongaren), een stad in de zuidelijke regio van het historisch Hongarije, dat was toegewezen aan Joegoslavië door het Verdrag van Trianon na de Eerste Wereldoorlog, maar dat terug bij Hongarije was gevoegd. Al vlug veroverde hij een plaatsje in het eerste elftal van Szabadkai VAC en zou er van 1941 tot 1944 blijven spelen.
Daar ontmoette hij ook zijn Servische bruid, wiens broer bij Crvena Zvezda Belgrade speelde. Via het voetbal werd hij een Zuid-regio Hongaar, een geadopteerde Szabadkan en een 'halve' Serviër.
Vervolgens speelde hij bij Zugloi Danuvia Ganz en bij Kispest AC Budapest.
Wereldoorlog II eindigde in Hongarije in april 1945 en in september begon Nyers het nieuwe voetbalseizoen bij Újpesti Torna Egylet Budapest in de Hongaarse hoofdstad. Újpest was in de jaren '30 een topclub in Hongarije en Europa. Hij bleef er slechts één seizoen, maar oogste er wel zijn eerste lauweren als goalgetter, door 18 doelpunten aan te tekenen in 20 wedstrijden. Twee wedstrijden met een uitstekende Hongaarse nationale ploeg, waarin monumenten als Hidegkuti en Puskás toen ook al opgesteld werden, volgden al vlug voor Nyers. Hij stond in de ploeg die op 30 september 1945 in Budapest Roemenië versloeg met 7-2, met doelpunten van Hidegkuti (2), Puskás (2), Zsengellér, Rudas en Nyers. Op 14 april 1946 speelde hij zijn tweede en laatste wedstrijd die in Oostenrijk door Hongarije met 3-2 verloren werd, met doelpunten van Nyers en Zsengellér. Alhoewel hij dus slechts twee wedstrijden voor het Hongaarse nationale team speelde, wordt hij als één van de grootste voetballegendes van zijn land beschouwd.
 |
De Hongaarse elf die tegen Roemenië won met 7-2. |
 |
Nyers (rechtstaand 2de van rechts) bij AS Roma. |
 |
Nog eens in de trui van Inter Milaan in 2004. |
Als linksbuitenspeler van de oude school, bereikte hij het hoogtepunt van zijn carrière in de jaren 1940 en '50.
Maar na een kort verblijf in Praag bij
FK Viktoria Žižkov probeerde hij in 1946 zijn geluk in het Westen. Misschien speelde het feit dat hij in Frankrijk geboren was een beslissende rol om Hongarije te verlaten niettegenstaande dreigende sancties en het verspelen van een carrière bij de nationale ploeg, of was het misschien de grote talenkennis van zijn agent of eenvoudigweg zijn drang naar avontuur?
Al vlug
ging hij bij Stade Français in Parijs spelen, waar hij het pad kruiste van trainer Helenio Herrera (de Magico). Daar zou hij twee seizoenen blijven (1946 tot 1948) en waar de Frans/Hongaarse aanvaller zich verder kon ontwikkelen. Het gevolg daarvan was dat hij de aandacht trok van Inter Milaan, dat hem in 1948 overnam. Eerst stond Nyers weigerachtig tegenover een transfer naar Milaan, maar toe hij vernam dat Inter de club was van de legendarische Meazza, twijfelde hij geen seconde om naar Milaan te trekken.
Hier zou hij zich ontpoppen tot één van de sterkste aanvallers in de geschiedenis van de Serie A. Hij speelde zijn eerste wedstrijd in het blauw-zwarte shirt van Inter op 19 september 1948, met 4-2 gewonnen tegen Sampdoria.
In zijn eerste seizoen 1948-'49 werd hij bij Inter tot topscorer van de Serie A gekroond met 26 goals, in 1949-'50 scoorde hij 30 goals en in 1950-'51 zelfs 31, telkens in 36 wedstrijden. Voor Inter speelde hij 182 wedstrijden, met daarbij 133 doelpunten.
Hij speelde ook tweemaal kampioen van Italië met Inter Milaan, in 1953 en 1954. In die periode had Inter een sterk team onder leiding van de uitstekende technisch directeur Alfredo Foni, die Inter na 13 jaar terug aan een titel hielp. De typeploeg was toen samengesteld uit: Ghezzi, Giacomazzi, Padulazzi, Neri, Giovannini, Nesti, Armano, Mazza,
Lorenzi, L. Skoglund en Nyers.
Nyers verraste iedereen met zijn buitengewone snelheid (hij liep de 100 meter in 11 seconden) en zijn uitstekende conditie maakte hem een constant gevaar voor de tegenstrever. Hij speelde zijn laatste partij voor Inter tegen Triestina op 30 maart 1954, gewonnen met 4-2.
Na voor de tweede maal het kampioenschap gewonnen te hebben, verliet Nyers Inter voor een korte passage bij Servette Genève FC. Al vlug keerde hij terug naar Italië, waar hij tijdens de seizoenen 1954-'55 en 1955-'56 bij AS Roma ging voetballen (54 wedstrijden en 20 doelpunten).
In totaal maakte hij 153 doelpunten in 236 wedstrijden in de Italiaanse Serie A, waarmee hij in de geschiedenis van de beste doelschutters ooit van de Serie A, de 18de plaats bekleedt op de ranglijst. In totaal tekende hij tussen 1945 en 1956 in eerste klasse competities 208 doelpunten aan in 331 wedstrijden (Frankrijk en Italië).
Heel wat Hongaren speculeerden erover welk verschil het zou uitgemaakt hebben, moest Nyers voor Hongarije gespeeld hebben op de Wereldbeker 1954 in Zwitserland. Het Gouden Team speelde er wel met wereldklassespeler Czibor Zoltán op de linksbuitenplaats, maar het ietsje meer doeltreffendheid en de in San Siro opgedane ervaring van Nyers, had misschien toch het verschil kunnen uitmaken voor finalist Hongarije...
Hijzelf verklaarde dat de Hongaren vurig voorstander waren voor zijn deelname aan dat toernooi, maar dat Inter hem dit niet toeliet. De moeilijke Oost-West verhoudingen, de belofte voor een Italiaanse naturalisatie, de grote affectie en bewondering voor hun 'Stefano', deden die idee echter verstommen.
Zo was Nyers István statenloos en speelde, na zijn twee wedstrijden voor Hongarije, nooit meer voor enig nationaal team en zou om dezelfde reden ook nooit uitgenodigd worden voor de soms samengestelde Europese of Wereldteams, wat toendertijd een heel wat grotere eer was dan de dag vandaag voor de talrijke wedstrijden tussen 'wereldvoetbalsterren'.
 |
 |
 |
Nyers bij Inter. |
Inter Milaan 1952-1953 (rechtstaand L/R) Foni (coach), Armano, Broccini, Mazza, Lorenzi, Skoglund, Nyers en Tumela (masseur); (middelste rij) Neri, Fattori, Giovannini en Nesti; (Onderaan) Blason, Grava, Ghezzi, Giacomazzi en Padulazzi. |
Karikatuur van Nyers István. |
 |
 |
 |
 |
 |
Nyers scoort voor Inter nog maar eens een doelpuntje ... |
...ook met het hoofd paraat... |
...en kan de titel vieren met Inter Milaan. |
De jaren 1957 en '58 zou hij doorbrengen in de Catalaanse ploegen FC Barcelona (waar hij kon trainen dankzij de tussenkomst van zijn vriend, de legendarische Kubala László, maar zou er geen officiële wedstrijd spelen), bij Sabadell en later in 1958 bij Terrassa. Zijn laatste jaren als speler bracht hij opnieuw door in Italië bij Lecco, in de Serie B, waar hij twee seizoenen bleef, om uiteindelijk na het seizoen 1960-'61, zijn carrière als professioneel voetbalspeler af te sluiten bij Marzotto Valdagno, eveneens in de Serie B.
Nadien woonde hij nog verschillende jaren in Italië, alvorens zich terug te trekken in Subotica (Servië en Montenegro), waar hij in maart 2005 op 80-jarige leeftijd overleed.
Volgens sommigen stierf hij ziek en in armoede, ver verwijderd van de faam die hem altijd vergezeld had. Ook op de officiële website van Inter werd geschreven dat hij stierf in 'extreme armoede'. Maar in een interview dat hij in 2004 gaf aan Dudas Károly van het Hongaarse 'Hét Nap' magazine, zei hij gelukkig te leven in Subotica samen met zijn tweede echtgenote, met zijn herinneringen en met een vergoeding van Inter Milaan. En uiteindelijk bekwam hij ook een staatsburgerschap, dat van Joegoslavië (Servië).
Niettegenstaande drukte 'La Gazzetta dello Sport' als titel in hun 'in memoriam': "Addio Nyers, bomber apolide” (Vaarwel Nyers, de statenloze bombardier).
 |
 |
Moeder Nyers en haar kinderen. |
István met zijn echtgenote in Rome. |
 |
ERELIJST : Club: Nationaal elftal Hongarije: |
 |
Het graf van Nyers István in Subotica. |