SÁNDOR  Károly

Geboren : 26 november 1928 (Szeged - Hongarije)
Overleden : 10 september 2014 (Budapest)
Club(s) : Szeged-Móravárosi Kinizsi (1945-47), Bp. Võrõs Lobogó SAE (voorheen Textiles SE, Budapesti Bástya SE en nadien MTK Hungária FC en MTK Budapest FC) (1947-1964, 379 wedstr., 182 goals)
Positie : Aanvaller (rechtsbuiten)

Biografie :
Sándor Károly (met troetelnaam 'Csikar', wat zinloos betekent) werd geboren in een eenvoudig gezinnetje. Zijn ouders waren Sándor Albert en Nagyiván Ilona. Later verklaarde hij dat hij alles te danken had aan de voetbalsport. Dankzij het voetbal, vertelde Sándor, kwam hij in contact met ontwikkelde mensen, die hem lieten inzien dat er meer was dan het voetbal alleen. Zo kon hij het Louvre en het Prado bezoeken, waar hij genoot van de kunst en zich goed voelde tussen beroemde schilders en beeldhouwers. In 1948 huwde hij met Kakuszi Éva, die hem in 1971 een zoon, Károly, schonk. Hij woonde in Budapest, in goede gezondheid, tot het de laatste jaren op dat vlak wat minder begon te gaan.

De populaire speler is steeds een van de meest interessante persoonlijkheden geweest. Hij was bijzonders snel, beweeglijk, listig, sluw, roekeloos dapper, stormachtig, zijn snoeksprongen waren beroemd. Hij was een getalenteerde individuele speler, maar ook een waardevolle teamspeler. Zijn schijnbewegingen waren onberekenbaar en geraffineerd, zijn specialiteit was naar doel te schieten van uit een scherpe hoek van dichtbij de doellijn. Hij was een kleurrijke persoonlijkheid met zin voor humor en was zeer geliefd door fans en de andere spelers.

Als kleine baljongen op het terrein van Szeged-Móravárosi Kinizsi schopte hij voor de eerste maal tegen een lederen bal.
Hij was rechtsbuitenspeler bij MTK Budapest FC (voorheen gekend als Textiles SE, Budapesti Bástya SE, Budapest Võrõs Lobogó 'Rode Vlag' en MTK Hungária FC). Voor MTK zou hij 379 matchen spelen en 183 doelpunten scoren. In 1964 speelde hij met MTK de finale van de UEFA Beker tegen Sporting Lissabon. Deze finale werd eerst in Brussel gespeeld op 13 mei, voor slechts 3.208 toeschouwers. De wedstrijd eindigde na verlenging op 3-3, met twee doelpunten van Sándor. Een replay was dus nodig en die vond plaats in Antwerpen op 15 mei, ditmaal voor 19.924 toeschouwers. Door een doelpunt van Morais verloor MTK uiteindelijk de bekerfinale (1-0).

Op 23 september 1964 werd hij geselecteerd voor het Europese Team dat in Belgrado speelde tegen Joegoslavië (gewonnen met 7-2), samen met ondermeer Yashin, Schnellinger, Voronyin, Seeler en Eusebio. Daar bewees hij dat hij ook in het Europese voetbal een grote persoonlijkheid was.

Sándor Károly samen met die andere voetbalheld, Bozsik József, voor de aftrap van een wedstrijd tussen Honvéd en MTK.

Sándor Károly dreigt eens te meer tijdens de wedstrijd Hongarije-Denemarken van 15/5/1955 (6-0), waarin hij driemaal scoorde. (Hongaars Sportmuseum)	Sándor Károly op de bank tijdens de match op Wembley, 25 november 1953, met naast zich ondermeer Várhihi Pál.	Károly bekijkt samen met Kocsis Sándor en Kárpáti Béla het tijdschrift 'Képes Sport'.

Nog tweemaal Károly in volle actie, gedreven als hij was, steeds een bedreiging voor de doelman.

MTK 1949 met ondermeer: (rechtstaand van l. naar r.) Börzsei János (8ste), Hidegkuti Nándor (9de) (gehurkt) Sándor Károly (1ste), Kubala László (3de), Kovács I. Imre (6de), Gellér Sándor (10de) en Kovács II. József (11de).

Zijn internationale carrière liep van 1949 tot 1964 en speelde in totaal 75 matchen in de Hongaarse uitrusting, waarbij hij 27 doelpunten scoorde.
Op slechts 20-jarige leeftijd speelde hij zijn eerste match voor Hongarije (op 10 april 1949: 5-2 nederlaag in Tsjecho-Slowakije).
Zijn meest beruchte prestatie was zijn match tegen Joegoslavië (4-4) op 5 oktober 1958. Hij speelde een grote rol in die wedstrijd en redde de match voor Hongarije met zijn zelfopofferende spel... en met zijn 3 doelpunten. In 1955 maakte hij ook drie doelpunten in de wedstrijd tegen Denemarken. Zijn laatste match als international speelde hij op 11 oktober 1964 tegen Tsjecho-Slowakije, met een 1-1 gelijkspel als resultaat.
Voor velen was hij de beste Hongaarse rechter buitenspeler aller tijden, maar trainer Sebes moest hem niet wegens zijn 'easy life' en zijn niet-communistische houding. Sebes verkoos Budai László, waardoor Sándor slechts 9 wedstrijden zou spelen in het Golden Team. Hij miste daardoor een Gouden medaille op de Olympische Spelen in Helsinki in 1952, gewonnen door Hongarije. Hij was ook slechts bankzitter bij die fameuze wedstrijd in 1953 toen het Hongaars elftal Engeland met 3-6 versloeg op Wembley. Volgens velen was dat ook één van de redenen waarom Hongarije de finale van de Wereldbeker 1954 in Bern verloor, doordat Sebes hem niet bij de 22-koppige selectie had opgenomen. Tegen West-Duitsland had Hongarije in de finale inderdaad geen echte rechterwinger, doordat zowel Budai als Tóth József gekwetst waren. En Sándor, die zat in de tribune toe te kijken...
Ofschoon hij niet geselecteerd was voor die Wereldbeker 1954, was hij daar toch aanwezig, omdat Puskás hield van zijn zin voor humor en omdat hij nodig was om hun kaartploegje te vervolledigen, samen nog met Kocsis Sándor en Czibor Zoltán.
Hij nam wel deel aan de Wereldbekers 1958 in Zweden (3 matchen gespeeld en één doelpunt) en 1962 in Chili (3 gespeelde matchen). Ook op het Europese Kampioenschap 1964 speelde hij nog een match op 23 mei 1964, gewonnen tegen Frankrijk met 2-0. De Hongaarse ploeg eindigde toen derde.

Na afloop van zijn carrière zag hij er geen heil in om als trainer te verder te gaan, maar functioneerde wel als lid van het bestuur van MTK, zijn geliefde club, en was ook voorzitter van de vriendenkring van de vereniging.
MTK noemde haar voetbalschool in 2001 naar hem, de 'Sándor Károly Labdarúgó Akadémia'.
Op 27 mei 2014 werd de Lifetime Achievement Award Fairplay in Hongarije nog toegekend aan Sándor Károly.

'Csikar' voor het gebouw van de 'Sándor Károly Akadémia', de naar hem vernoemde MTK voetbalacademie in Budapest.

De Lifetime Achievement Award Fairplayin Hongarije toegekend aan Sándor Károly op 27 mei 2014.

ERELIJST : Club: * Kampioen van Hongarije met Võrõs Lobogó (MTK) 1951, 1953 en 1958 * Beker van Hongarije 1952 * Verliezend finalist Beker der Bekerwinnaars 1964 tegen Sporting Lissabon (1-0) * Winnaar Mitroacup in 1955 met Võrõs Lobogó Nationaal elftal: * 75 Caps * 27 doelpunten

	80 Jaar op 22 november 2008.

Károly overleden op 10 september 2014. Vaarwel schijnt hij te zeggen...

Het afscheid aan Sándor Károly op het kerkhof van Farkasréti op 3 oktober 2014, in aanwezigheid van ondermeer oud-spelers Mészöly Kálmán en Fenyvesi Máté (rechts gezeten).

Begin mei 2015 overleed Sándor Károlyne, Éva Kakuszi Kornélia (1931-2015), de echtgenote van Csikar.	Op maandag 15 september 2015 werd aan de Voetbalakademie MTK een standbeeld van de overleden Sándor Károly ingehuldigd.

Op vrijdag 16 juni 2017 werd de grafsteen van Sándor Károly ingehuldigd door de Hongaarse Voetbalbond en zijn club MTK.

SÁNDOR   KÁROLY, NYUGODJ  BÉKÉBEN!   Rust in Vrede!