 |
Een piepjonge Nicolas Sarkozy. |
Geboren: 28 januari 1955 (Parijs, Frankrijk)
Als: Nicolas, Paul, Stéphane Sárközy de Nagybocsa
Ex-President (met Hongaarse roots) van de Republiek Frankrijk !
Nicolas Sarkozy werd in Parijs, in het XVIIe arrondissement, geboren als zoon van een Hongaarse immigrant, Pál Sárközy de Nagybocsa (*) en een Franse moeder, Andrée Mallah. Zijn vaders familie behoorde tot de lage Hongaarse adel (het geslacht Sárközy kreeg een adellijke titel van Ferdinand II op 10 september 1628) en bezat landerijen en een klein kasteel in Alattyán, nabij Szolnok, 92 km ten oosten van Budapest. De politiek zat de familie in het bloed. Zo was de grootvader van de nieuwe Franse president gemeenteraadslid in Szolnok en zijn overgrootvader vice-burgemeester van dezelfde stad. Nadat het rode leger in 1944 Hongarije binnenviel, ontvluchtte het gezin van zijn vader het land, richting Duitsland. Na afloop van de oorlog keerden zij terug, maar hun bezittingen waren in het inmiddels communistische Hongarije geconfisqueerd. Nicolas' grootvader stierf niet lang daarna. Bang dat zoon Pál als dienstplichtige het Hongaarse leger in moest, besloot diens moeder met Pál naar Frankrijk te emigreren. Pál diende daarop 5 jaar in het Franse vreemdelingenlegioen. Hierna woonde hij in Parijs en was werkzaam in de reclamewereld. Hij 'verfranste' zijn naam tot Paul Sarközy de Nagybocsa. Paul vestigde zich in Parijs en trouwde met Andrée Mallah (studente rechten, haar vader, een dokter, was een uit Griekenland afkomstige Sefardische Jood die zich tot het katholicisme had bekeerd), waarmee hij een aantal kinderen kreeg, waaronder Nicolas, die twee broers heeft, Guillaume (ondernemer, geboren in 1951) en François (pediater van vorming, werkzaam in biotechnologie, geboren in 1957).
Paul Sarkozy werd op latere leeftijd nog schilder, in samenwerking met een erkend kunstenaar Werner Hornung, en exposeerde reeds meerdere malen met zijn werken. Volgens hun zeggen gaan ze als volgt tewerk: Paul schtes een aantal tekeningen, die Hornung digitaliseert en bewerkt. Hun werken omvatten tevens bewerkte foto's. Het succes van de schilderwerken wordt wel eens toegeschreven aan de vader/zoon van figuur van Paul.
| (*) Pál Sárközy de Nagybocsa is in het Hongaars: nagybócsai Sárközy Pál. In het Hongaars wordt de voornaam steeds na de familienaam geplaatst. Het woord nagybócsai is een adjectief van de adellijke titel die de afkomst aangeeft en geen deel uitmaakt van de eigenlijke familienaam. Volgens gebruik bij de Hongaarse adel, wordt hij over het algemeen met een kleine letter geschreven en wordt deze vóór de familienaam geplaatst; hij wordt steeds vertaald naar andere talen (in het Frans en het Engels Nagybocsa, in het Duits von Nagybocsa, etc.) De naam 'Sárközy' betekend 'van Sárköz'. Sárköz is een kleine Hongaarse regio gelegen in het departement Tolna, rond de steden Õcsény, Decs, Sárpilis en Alsónyék. |
| De Dynastie Sarkozy... | |||
 |
 |
 |
 |
Vader Paul Sarkozy... |
...moeder Andrée Mallah... |
...oudere broer Guillaume.... |
...en jongere broer François. |
Nicolas groeide op in het XVIIe arrondissement, waar hij naar de Cours Saint-Louis de Monceau ging, een katholieke privé-school voor lager en middelbaar onderwijs. Hierna studeerde hij aan de Université Paris X Nanterre en het Institut d'Etudes Politiques de Paris (waar hij niet afstudeerde). Hierna werd hij advocaat en specialiseerde zich in bedrijfsrecht. Hij oefende dat beroep meer dan 20 jaar uit, naast zijn politieke activiteiten. Hij vestigde zich in Neuilly-sur-Seine waar hij de politiek in ging en thans nog steeds woont.
Van 1977 tot 1983 was hij gemeenteraadslid van de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine. Van 1983 tot 2002 was hij van dezelfde plaats burgemeester.
 |
 |
Een jonge Nicolas Sarkozy... |
...samen met Jacques Chirac. |
In 1993 trad Sarkozy een eerste maal toe tot de regering als minister van Begroting en woordvoerder van Eerste Minister Balladur. In 2002 kreeg Sarkozy opnieuw een ministerspost. Dit gebeurde al bij al vrij laat in zijn carrière. De reden hiervoor is voornamelijk dat sinds 1995 Sarkozy op gespannen voet staat met zijn partijgenoot President Chirac. Sarkozy koos in de aanloop van de presidentsverkiezingen van 1995 immers niet het kamp van Chirac, maar van de toenmalige Eerste Minister en partijgenoot van Chirac, Édouard Balladur. De spanning tussen de entourage van de steeds populairder wordende Sarkozy en die van de bijna uitgerangeerde Chirac is nog steeds een splijtzwam binnen de partij UMP.
Sedert de afwijzing van de EU-grondwet door de Franse bevolking was hij samen met Dominique de Villepin aangetreden in de regering, ter vervanging van Jean-Pierre Raffarin. Voordien, namelijk vanaf mei 2002 tot het najaar van 2005 was hij minister in de drie regeringen van Raffarin. Van de verkiezingen van 2002 tot maart 2004 was hij minister van Binnenlandse Zaken. Na de herschikking van de regering Raffarin in maart 2004, ten gevolge van het slechte resultaat van de regeringspartijen in regionale verkiezingen, werd Sarkozy minister van Economie en Financiën. In het najaar van 2004 nam hij ontslag als minister omdat hij was verkozen tot voorzitter van de partij UMP en president Chirac hem dwong te kiezen tussen de functie van minister en partijvoorzitter. Eind 2005 noemde hij de jonge relschoppende jongeren uit de Parijse voorsteden racaille wat zoveel betekent als 'uitschot'. Door sommige politieke tegenstanders werd evenwel bewust de indruk gewekt dat hij met de term 'racaille' alleen allochtone jongeren bedoelde. Daarop ontstond in Frankrijk een heisa over het vreemdelingenbeleid. Vier weken lang werd Frankrijk elke avond en nacht lam gelegd door straatgeweld, brandende gebouwen, brandende auto's en geweld op het openbaar vervoer. Eerder al had hij verklaard de Franse banlieues te willen zuiveren van de welig tierende misdaad door middel van een hogedrukreiniger.
Sarkozy sprak als kandidaat van regerend centrumrechts echter nadrukkelijk de taal van een verontwaardigd oppositieleider. Reeds als minister van Binnenlandse Zaken, een post die hij met een onderbreking in 2004 bekleedde van 2002 tot maart 2007, leek hij vaak op verkiezingscampagne voor noodzakelijke veranderingen in het land. Dat zijn geen aanpassingen of bijstellingen zoals een centrumrechtse kiezer van zijn kandidaat zou verwachten.
Sarkozy wou "een totale breuk met het verleden, een economische revolutie en Frankrijk opnieuw uitvinden". Sarkozy is een bewonderaar van het flexibele Amerikaanse economische systeem en de mentaliteit daar ten aanzien van werk. Arbeid wordt volgens hem in Frankrijk onvoldoende gewaardeerd. Ook veel Franse kiezers werden nerveus van Sarkozy's veranderingsdrang. Hij moest partijgenoten zelfs op de valreep duidelijk maken dat "hij veranderd was" en dat hij met al zijn energie echt uit was op een "rustige breuk met het verleden".
 |
 |
 |
 |
President Sarkozy in gesprek met de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, Condoleezza Rice... |
President Sarkozy alleen op bezoek bij de Amerikaanse president George W. Bush in augustus 2007. |
 |
...en met de Duitse Bondskanselier Angela Merkel. |
Marie-Dominique CULIOLI (zijn eerste echtgenote)
Op 23 september 1982 trouwde Sarkozy met Marie-Dominique Culioli, de dochter van een Corsicaanse apotheker uit Vico. De prominente rechtse politicus (en Nicolas' latere politieke opponent) Charles Pasqua was getuige bij het huwelijk. Het koppel kreeg twee zonen: Pierre (1985) en Jean (1987). Na de scheiding bleef Culioli een charismatisch praktiserend katholiek, die bevestigde dat zij nog steeds fervent bid voor Sarkozy.
 |
 |
Samen met zijn ex-vrouw Cécilia... |
Haar vader André Ciganer was een avonturier met Roemeens bloed, die zich uiteindelijk in de hoofdstad Parijs vestigde als bonthandelaar. Cécilia's moeder, die 21 jaar jonger was toen zij met André trouwde, was een kleindochter van de Spaanse componist Isaac Albéniz.
Cécilia Ciganer-Albéniz studeerde even rechten en was assistent van een senator die bevriend was met haar broer. Ze stopte met werken toen ze in 1984 trouwde met de twintig jaar oudere tv-presentator Jacques Martin (bekend van o.a. 'Ecole des fans'). Het huwelijk werd gesloten door de jonge, ambitieuze burgemeester van de zeer welvarende Parijse randgemeente Neuilly-sur-Seine: Nicolas Sarkozy. De Martins en de Sarkozys werden vrienden, de twee dochters van Cécilia (Judith Martin, 22 augustus 1984, en Jeanne-Marie Martin, 8 juni 1987) en de twee zoons van Sarkozy hebben ongeveer dezelfde leeftijd. Cécilia verliet Martin echter al in 1988 omdat ze een relatie was aangegaan met Sarkozy zelf en ze verkreeg een echtscheiding op vier maanden tijd.
Sarkozy hertrouwde met Cécilia in oktober 1996, nadat hij zelf de echtscheiding van zijn eerste vrouw had bekomen. Uit dit tweede huwelijk werd een zoon, Louis geboren in 1997.
Verkiezing tot President
De energieke centrumrechtse politicus Nicolas Sarkozy (52 jaar en 1,65 meter groot) wilde volgens waarnemers waarschijnlijk al sinds zijn vroegste jeugd president worden. Hij heeft die ambitie nooit onder stoelen of banken gestoken.
Op 6 mei 2007 werd Nicolas Sarkozy met 53,06 % van de stemmen (18.983.138 stemmen) tegen 46,94 % voor de socialistische kandidaat Ségolène Royal (16.790.440 stemmen), tot 23ste President van de Franse Republiek en 6de President van de Vde Republiek verkozen.
Op 10 mei 2007 werd Nicolas Sarkozy officieel tot President van de Republiek uitgeroepen.
Na de overdracht van de macht door zijn voorganger Jacques Chirac, die plaats vond op 16 mei 2007, nam de nieuwe President, die tevens co-vorst van Andorra is, zijn intrek op het Elysée.
Nicolas Sarkozy was dus de nieuwe president van Frankrijk. Dat maakte van zijn vrouw Cécilia Sarkozy de Franse first lady. Maar of het 49-jarige ex-model zo blij was met haar nieuwe status, viel te betwijfelen.
"Ik zie mijzelf niet als presidentsvrouw. Het verveelt me. Ik ben uit politiek oogpunt niet fatsoenlijk. Ik loop rond in jeans en draag cowboylaarzen. Ik pas niet in de tradities", zei de rebelse brunette twee jaar daarvoor in een interview. En inderdaad: haar imago stond haaks op dat van haar voorgangster, de vlekkeloze (en kleurloze) Bernadette Chirac.
 |
Cécilia samen met Richard Attias in New York. |
Maar begin 2006 verzoenden Nicolas - met de présidentielles in het achterhoofd - en Cécilia zich toch weer. De geruchten over nieuwe huwelijksproblemen waren sindsdien echter nooit meer helemaal weg geweest. Ook tijdens de campagne viel Cécilia vooral op door afwezigheid, ook al stak zij heel wat energie in de campagne van haar man.
Zelfs op de verkiezingsdag, 6 mei 2007, duurde het tot laat op de avond voor de presidentsvrouw opdook. Toen haar man 's ochtends ging stemmen, had hij alleen zijn twee zonen uit zijn eerste huwelijk en Cécilia's dochters bij zich. Pas op het groot podium op de Place de la Concorde stond de knappe brunette aan de zijde van haar president.
De geruchtenmolen bleef echter draaien, voeding krijgend door de talrijke afwezigheden bij de activiteiten en reizen van de president. Cécilia was inderdaad nauwelijks te zien aan zijn zijde (zo was bv de barbecue zonder Cécilia bij de familie Bush in Kennebunkport, Walker's Point, 11 augustus 2007, de meest gênante van een reeks affronten voor Sarkozy).
Zo was het geen verrassing dat op donderdag 18 oktober 2007, via een woordvoerder van het presidentiële Elysée-paleis, de officiële mededeling volgde dat president Sarkozy en zijn echtgenote met wederzijdse instemming gingen scheiden. Deze vorm van echtscheiding was ook de enige mogelijkheid voor een president van Frankrijk in functie.
Het echtpaar zou dus vanaf die dag elk zijn eigen weg gaan.
 |
 |
...samen na de verkiezingsoverwinning die hem tot President van Frankrijk maakte. |
President Sarkozy met zijn ex-echtgenote Cécilia en hun vijf kinderen. |
 |
...de breuk tussen Cécilia en Nicolas... |
In november 2007 werd de naam van de president reeds gekoppeld aan Laurence Ferrari, een blonde sterjournaliste van RTL en Canal+. Dat gerucht was gebaseerd op een bezoek dat Sarkozy icognito bracht aan Marrakech begin november. Hij was toen vergezeld van een aantal vrienden, met onder hen de bekende journaliste, dochter van een politicus.
Maar in december 2007 vertoonde President Sarkozy zich in het openbaar met zijn echte nieuwe liefde, het 39-jarig voormalig supermodel en zangeres Carla Bruni.
Een eerste maal op 15 december 2007, toen het koppel samen gefotografeerd werd in Disneyland Parijs, en uitvoeriger tijdens hun privébezoek aan Egypte, dat aanving op Kerstdag 25 december, en dat op 30 december uitmondde in een officieel bezoek van 24 uren aan Kaïro, waar Nicolas Sarkozy President
Hosni Moubarak
ontmoette.
 |
 |
Carla BRUNI. |
|
Carla Bruni Tedeschi (geboren in Turijn, Italië, op 23 december 1968) is de dochter van Alberto Bruno Tedeschi, een rijke industrieel (mede-eigenaar van het Pirelli-concern), tevens componist van opera's en gewezen intendant van het theater van Turijn, en van Marysa Borini, een gevierd concertpianiste.
Haar oudere zuster is de actrice, scenariste en regisseusse Valeria Bruni-Tedeschi. Haar eveneens oudere broer, Virginio, overleed op 4 juli 2006.
Carla bracht haar schooltijd door op een duur Zwitsers internaat. In 1973, in de periode van de moord op Aldo Moro, toen zij vijf jaar oud was, emigreerde het gezin naar Frankrijk, uit schrik voor een ontvoering door de communistische Rode Brigade. Toen zij negentien jaar oud was brak zij haar studies kunst en architectuur af en begon haar carrière van supermodel, die tien jaar duurde (jaarinkomen 7,5 miljoen dollar). Zij was top en defileerde ondermeer voor Dior, Max Mara, Versace, YSL en J-P Gaultier.
In 1994 speelde zij mee in de film van Robert Altman 'Prêt-à-Porter',
een
film die de modewereld als een heel
oppervlakkige perfide business
voorstelt.
In 1998 ruilde zij haar glorieperiode in de mode met gemak in voor een bestaan als singer-songwriter. Haar eerste cd, 'Quelqu'un m'a dit' uit 2002, verkocht ondertussen meer dan twee miljoen stuks wereldwijd. In 2007 verscheen het Engelstalig album 'No Promises'. Behalve haar heerlijk hese stem en een akoestische gitaar, figureren op deze plaat gedichten van William Butler Yeats, Wystan Hugh Auden, Emily Dickinson en Dorothy Parker.
Zij heeft geen hoge pet op van de liefde. Ze flirt enorm graag en er wordt verwezen naar een lange reeks bekende veroveringen, zoals: Eric Clapton, Mick Jagger, Kevin Costner, Donald Trump en Vincent Pérez. Zich binden, dat zou echter een ander paar mouwen zijn voor Carla, die zich alleen gebonden voelt door het moederschap. Haar zoontje Aurélien (° 2002) is thans zes jaar oud. De vader van de jongen is de filosoof Raphaël Enthoven, die ondertussen uit haar zicht verdwenen is. Zij vindt het léven belangrijker dan de liefde, die zij een overschat begrip acht.
Af te wachten was hoe het met de verwachtingen op het presidentiële liefdesfront gesteld zou gaan.
En inderdaad, op zaterdag 2 februari 2008, trad de Franse president Nicolas Sarkozy met Carla Bruni in alle discretie in het huwelijk in Parijs op het Elysée, zodat Carla aldus de nieuwe 'Première Dame de France' werd. Het was tevens de eerste keer dat een Franse president in functie trouwde.
Ondertussen had Cécilia Ciganer, ex-Mevrouw Sarkozy, de afrekenig met haar gewezen man ingezet door een biografie 'Cécilia' te laten schrijven door Anna Bitton, een politiek journaliste, en dat in de boekhandel kwam op 16 januari 2007. Daarin stond ondermeer te lezen dat Frankrijk nu geregeerd werd door een belachelijke en gierige vrouwenzot die om niemand geeft, zelfs niet om zijn eigen kinderen. Vermoedelijk lijkt Céclilia echter zelf geschrokken van wat er in het boek staat, want zij trachtte de uitgave ervan tevergeefs tegen te gaan via het gerecht.
 |
Nicolas Sarkozy en Carla Bruni, geschilderd door Nicolas' vader, Paul, en Werner Hornung. |
 |
 |
Nicolas Sarkozy en Carla Bruni. |
Samen op toeristische uitstap in de Vallei der Koningen tijdens hun reis naar Egypte (december 2007). |
 |
Sarkozy samen met Carla Bruni op het strand van Sharm el-Sheikh (december 2007). |
Op 1 juli 2008, de eerste dag van het Franse voorzitterschap van de Europese Unie, verscheen in Frankrijk een nieuwe Marianne-postzegel. Het was president Sarkozy zelf die besliste dat er een nieuwe zegel diende te komen en die het nieuwe ontwerp, in Zweedse graveerstijl, uitkoos uit een vijftigtal projecten. In Franse filatelistische kringen werd dan ook gesproken over de 'Marianne van Sarkozy'. Te meer daar beweerd werd dat de gekozen afbeelding van Marianne nogal wat gelijkenis zou vertonen, met zowel zijn ex-echtgenote Cecilia, als met zijn nieuwe partner Carla Bruni...
De Franse president is trouwens zellf filatelist.
 |
Ontwerp van de Marianne-postzegel 2008. |
Op woensdag 19 oktober 2011 beviel de Franse first lady, Clara Bruni, dan van een dochtertje, Giulia. In Frankrijk was het de eerste keer dat een president tijdens zijn termijn vader werd.
 |
President Sarkozy met echtgenote Carla Bruni en hun dochtertje Giulia. |
Bij de presidentsverkiezingen van 6 mei 2012 werd Nicolas Sarkozy door François Hollande, socialist, verslagen. Sarkozy werd verpletterd door de economische crisis. Veel Fransen konden zich niet vinden in de rechtse politiek van Sarkozy en voor velen was hij ook president bling-bling om zijn flamboyante levensstijl. Het personage Sarkozy, zijn methodes, zijn alomtegenwoordigheid, de onweders die hij veroorzaakte; er werd vooral anti-Sarkozy gekozen.
Hollande is qua charisma en stijl het tegenovergestelde van Sarkozy. Hij behaalde een nipte 51,62 procent van de stemmen.
Nadat de overwinning van François Hollande duidelijk werd sprak Nicolas Sarkozy zijn aanhangers toe. "Het Franse volk heeft gesproken en die keuze moeten we respecteren", zei de uittredende president. Hij dankte zijn volk voor de steun die hij de afgelopen 5 jaar kreeg.
Werd er na de verkiezingsuitslag al onmiddellijk gezegd dat Sarkozy uit de politiek zou stappen (hij werd immers de eerste Franse president in 31 jaar die na slechts één termijn moest opstappen), werd er nadien al vlug geopperd dat Sarkozy misschien wel terug zou komen in 2017!
En Carla Bruni: zij zou terug gaan zingen.
 |
 |
Nicolas Sarkozy, samen met zijn vrouw Carla Bruni, nog hoopvol in het stemlokaal, en later die dag, ontgoocheld in de uitslag van de presidentsverkiezingen. |
|
De machtsoverdracht tussen Nicolas Sarkozy en François Hollande had plaats op dinsdag 15 mei, achter gesloten deuren. Het afscheid tussen beide mannen verliep eerder koel. Nadien had Hollande in zijn eerste speech als president een goed woordje over voor de zes vorige presidenten, behalve voor Sarkozy. Hij nam ook niet de tijd om zijn voorganger bij het verlaten van het Élysée naar zijn wagen te begeleiden. "Een blundertje" schreef de Franse pers.
Sarkozy moet, zelfs al is hij nu officieel president af, zijn twee bodyguards niet opgeven. Hij mag ook rekenen op zeven medewerkers en een auto met chauffeur. Daarboven komt nog een bureau van 15.000 euro huur per maand én een maandelijkse uitkering van 6.000 euro bruto, betaald door de staat. Oud-presidenten kunnen ook levenslang zetelen in de Constitutionele Raad, goed voor een maandloon van 11.500 euro. Maar Sarkozy zou in juni terugkeren naar zijn advocaten kantoor.
 |
 |
Nicolas Sarkozy verlaat samen met zijn vrouw Carla Bruni het Palais des Champs Élysée, nagekeken (!) door de nieuwe president, François Hollande, en zijn (toenmalige) levensgezellin Valérie Trierweiler... |
...maar na het afscheid op het Élysée ging Sarkozy gewoon een rondje joggen met zijn lijfwacht. |
Terugkeer?
Op vrijdag 18 september 2014 trad Sarkozy terug in het voetlicht door mede te delen zich opnieuw in de politiek te begeven en het voorzitterschap van zijn partij te ambiëren. Hij wil de huidige oppositiepartij UMP helemaal reorganiseren en de naam ervan wijzigen. Of hij zich opnieuw kandidaat zou stellen voor de volgende presidentsverkiezingen liet hij in het midden en zou daar later over communiceren.
En op zaterdag 29 november 2014 zette Sarkozy een eerste stap naar een volgende nominatie voor de presidentsverkiezingen te verkrijgen. Hij won dan wel de verkiezingen voor het voorzitterschap van zijn partij UMP, maar het aantal voorkeurstemmen was toch minder groot dan verwacht. Afwachten dus.
Maar ook zondagen 22 en 29 maart 2015 waren hoogdagen voor Sarkozy. Bij de verkiezingen voor de departementen (in België zeg maar de provincies) behaalden zijn centrumrechtse UMP en bondgenoten 44,90% van de stemmen (voorlopig tot definitieve cijfers bekend zijn). Sarkozy kan zich nu al opwarmen voor de presidentsverkiezingen in 2017.
Op 22 augustus 2016 was het dan zover. Sarkozy stelt zich kandidaat voor de presidentiële voorverkiezingen van zijn rechtse partij 'Les Républicains'. Hij kondigde dat aan in zijn boek 'Tout pour la France', dat 's anderendaags op 23 augustus zou verschijnen. "Ik heb besloten kandidaat te zijn bij de presidentsverkiezingen van 2017. Ik voel dat ik de kracht heb om deze strijd te voeren op een zo bewogen moment in onze geschiedenis" zo schrijft het 61-jarige gewezen staatshoofd.
Dan kwam 20 november 2016, de dag waarop de kandidaat van de rechtse partij 'Les Républicains', die deel zou nemen aan de presidentsverkiezingen van 2017, verkozen zou worden.
Het resultaat kwam hard aan voor Sarkozy, hij werd pas derde met 20%, na François Fillon met 44% en Alain Juppé met 28%. Zodoende is hij uitgeschakeld voor de tweede ronde, die dus op 27 november tussen Fillon en Juppé zal gaan. Sarkozy erkende zijn verlies en kondigde aan dat hij verder de kaart François Fillon (62 jaar) zou trekken.
Betekent dit het einde van zijn politieke carrière?
 |
Nicolas Sarkozy legt zich neer bij het verdict na de verkiezingsnederlaag van 20 november 2016. |
Dinsdag 21 februari 2017:
De voormalige Franse president Nicolas Sarkozy wordt bestuurslid van het Franse hotelconcern Accor. Hij zal daar leiding krijgen over een nieuw comité voor de internationale strategie van Accor. Sarkozy werd unaniem goedgekeurd tot bestuurder, aldus het bedrijf dinsdag. Volgens Accor is de grote kennis van Sarkozy over geopolitieke zaken een enorme aanwinst voor het concern. Accor is het moederbedrijf van ketens als Ibis, Mercure en Sofitel met meer dan 4000 hotels in 95 landen.
Sarkozy was tussen 2007 en 2012 president van Frankrijk, maar in november werd hij uitgeschakeld in de voorverkiezingen van de centrumrechtse partij Les Républicains voor de Franse presidentsverkiezingen. Exit politiek das.
Op dinsdag 20 maart 2018 volgde dan een zwarte dag voor de gewezen president. Hij werd aangehouden voor verhoor in Nanterre, nabij Parijs. Justitie verdenkt hem ervan dat hij voor zijn verkiezingscampagne van 2007 geld heeft aangenomen van de toenmalige Libische dictator Kadhafi. Sarkozy kon maximaal 48 uur worden vastgehouden. Na een twee dagen durend verhoor werd hij op 21 maart uit hechtenis ontslagen en in staat van beschuldiging gesteld. Dit betekende een mokerslag voor Sarkozy die dus onder juridisch toezicht wordt geplaatst, wat zijn bewegingsvrijheid beperkt.
Het onderzoek naar de financiering van de gewonnen campagne van 2007 werd geopend in 2013, een jaar nadat de website Mediapart een Libisch document had gepubliceerd waaruit zou blijken dat Sarkozy geld had aangenomen van het regime van Kadhafi. Daaruit volgt nu een aangeklacht wegens 'passieve corruptie, illegale financiering van een verkiezingscampagne en misbruik van Libisch overheidsgeld'.
Tegen Sarkozy zijn verschillende belastende getuigenverklaringen afgelegd. De conservatieve politicus heeft wel alle beschuldigingen al herhaaldelijk ontkend en verklaarde "Ik leef in de hel door laster".
In maart 2021 kreeg Sarkozy wegens corruptie drie jaar cel opgelegd, waarvan één jaar effectief, dat hij thuis mocht uitzitten. Sarkozy tekende beroep aan tegen dat vonnis en houdt zijn onschuld vol. Hij verklaarde bereid te zijn om helemaal naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te stappen om dat te bewijzen.
 |
Nicolas Sarkozy met Kadhafi in 2007. |
September 2021:
Voormalig president Nicolas Sarkozy werd schuldig bevonden aan illegale financieringspraktijken tijdens zijn verkiezingscampagne in 2012.De rechtbank legde de ex-president één jaar effectief op, maar hij mag zijn straf thuis uitzitten met een enkelband. Zijn advocaat ging in beroep, wat een schorsende werking heeft.
Hij heeft "bewust nagelaten om toe te zien op de financiën van zijn verkiezingscampagne", zei de rechter. Dat had tot gevolg dat Sarkozy twee keer zoveel geld uitgaf als wettelijk toegestaan: bijna 40 miljoen in plaats van 20 miljoen euro. Dat gebeurde op illegale wijze met valse facturen en door frauduleuze tussenkomst van een bedrijf en Sarkozy's partij. "Een fraude van ongekende omvang", zei de rechter.De oud-president had er geen opdracht toe gegeven, maar profiteerde er wel van en had beter moeten opletten, aldus het vonnis.
Sarkozy is nog altijd een politieke ster in Frankrijk. Maar tegelijkertijd is hij de eerste Franse president die tot een onvoorwaardelijke celstraf is veroordeeld en deze tweede veroordeling zal zijn reputatie geen goed doen. Na zijn eerste rechtzaak maakte zijn populariteitook al een duikeling. Vooral in zijn eigen partij, Les Républicains, wordt hij op handen gedragen. De vraag is of dat nu, na de tweede veroordeling, zo blijft, en of het vonnis ook zal afstralen op Les Républicains? In Frankrijk worden in april 2022 immers presidentsverkiezingen gehouden!
Zondag 10 april 2022:
Inmiddels werd de uitslag van die presidentsverkiezingen bekend gemaakt: de officiële kandidaat voor Les Républicains, Valérie Pécresse, eindigde met 4,78% vijfde van de 12 kandidaten en maakte dus geen kans door te stoten naar de tweede verkiezingsronde door zelfs de lat van de 5% te halen.
Na het historisch slechte resultaat in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen, heeft de Franse conservatie partij Les Républicains de kiezers om financiële ondersteuning gevraagd. 'Het gaat om het voortbestaan van de partij', zo deelde presidentskandidate Valérie Pécresse maandag 11 april mee in Parijs. De financiële toestand van de campagne is kritiek, zegt Pécresse. 'Ik heb uw dringende hulp nodig tot 15 mei, om de financiering van deze presidentiële campagne in evenwicht te brengen.
Dat is dus het lot van Les Républicains geworden.