VÁGÓ (WEISZ) Antal
Geboren: 9 augustus 1891 (Pásztó, Hongarije)
Als: Weisz Antal
Overleden: 21 maart of 30 december 1944 (Budapest)
Club(s) als speler: Fővárosi Torna Club, MTK Budapest (1908-1923).
Positie: Middenveldspeler
Biografie:
Vágó Antal, van Joodse afkomst geboren als Weisz Antal, voetbalde eerst bij Fővárosi TC (later Terézvárosi Torna Club), om dan in 1908 voor de op dat ogenblik succesrijkste club van Hongarije, MTK Budapest (Magyar Testgyakorlók Köre), te gaan spelen. Hij zou er actief blijven tot 1923 als een van de steunpilaren en werd er niet minder dan achtmaal kampioen van Hongarije en won er ook nog vijfmaal de Beker van Hongarije. In 1915 en 1916 was de competitie dan nog onderbroken tengevolge van Wereldoorlog I.
Vágó werd beschouwd als de beste Hongaarse linker halfback
tijdens de jaren 1910 en 1920. Volgens Andrew Handler in 'From the Ghetto to the Games: Jewish Athletes in Hungary' had Vágó "een vlekkeloze balcontrole, een nauwkeurige passing, een feillos instinct om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn, en spreidde een verbazingwekkende reeks van defensieve vaardigheden ten toon".
Hij behaalde als international 17 caps voor zijn land. Zijn eerst interland speelde hij op 1 november 1908 tegen Oostenrijk in Budapest waarbij met 5-3 werd gewonnen in en vriendschappelijke wedstrijd. Zijn laatste cap bekwam hij bij de vriendschappelijke wedstrijd eveneens tegen Oostenrijk, waartegen op 4 november 1917 in Wenen nogmaals gewonnen werd, ditmaal met 1-2. Bij zijn 17 interlands won Hongarije 9 wedstrijden, verloor er 3 en speelde 5-maal gelijk.
In 1912 behoorde hij tot de Hongaarse selectie voor de Olympische Spelen in Stockholm. Hij werd er in 3 wedstrijden opgesteld. Hongarije verloor er haar eerste wedstrijd tegen Groot-Brtiiannië met 7-0, maar herpakte zich door zowel Duitsland (3-1) en Oostenrijk (3-0 in de troosting finale) te verslaan. Vágó was in de beide wedstrijden voor het troosting toernooi kapitein van het Hongaars team. De Magyaren zouden er als vijfde eindigen.
Als international was de defensief ingestelde Vágó een perfecte aanvulling voor de rechter halfback
Bíró Gyula. Wanneer Bíró zich offensief uitleefde wist Vágó instinctief in de verdediging terug te vallen en zo dekking te bieden bij een mogelijke tegenaanval. Handler noemde hen "een vlot en efficiënt paar middenvelders... een van de sterkste onderdelen van het Hongaars nationaal team."
Alhoewel hij niet eenmaal een doelpunt kon scoren, werd hij toch beschouwd als één van de grootste spelers in het begin van de voetbalgeschiedenis van Hongarije.
Volgens bepaalde bronnen zou hij in de laatste dagen van 1944 door de nazi's neergeschoten zijn bij de Donau in Budapest. Volgens anderen overleed hij reeds op 21 maart 1944.
 |
 |
De Hongaarse ploeg 2-5-1909 Rechtstaand van links naar rechts: Minder Frigyes (coach), Sebestyén Béla, Kertész II Vilmos, Koródy Károly, Schlosser-Lakatos Imre, Borbás Gáspár dr; Midden: Bíró Gyula, Bródy Sándor, Vágó-Weisz Antal; Zittend: Rumbold Gyula, Bihary-Büchelmayer Ferenc, Szendrő-Schwarz Oszkár. |
De Hongaarse ploeg die op de Olympische Spelen 1912 in Stockholm met 3-0 won van Oostenrijk: (rechtstaand) Sebestyén Béla, Bodnár Sándor, Pataki Mihály, Schlosser Imre en Borbás Gáspár dr; (midden) Bíró Gyula, Vágó Antal en Blum Zoltán; (onder) Rumbold Gyula, Domonkos László en Payer Imre. |
 |
ERELIJST : Club: Nationaal elftal: |