Wereldbeker Brazilië 1950

De officiële bal 'Duplo-T', gebruikt op de Wereldbeker 1950.

Brazilië was in 1950 gastheer van het vierde wereldkampioenschap voetbal, zoals vier jaar eerder, op 1 juli 1946, besloten tijdens een FIFA-congres in Luxemburg. Aan de voorronden deden 25 landen mee, waaronder zeven debutanten. Turkije, India en Schotland trokken zich terug voor de eindronde: India vanwege financiële redenen en Turkije en Schotland vanwege respectievelijk financiële redenen en omdat Schotland alleen wou meedoen als ze groepshoofd werden in de kwalificatiegroep met de andere Britse landen. Schotland werd tweede achter Engeland. De FIFA vroeg Frankrijk en Portugal hun plaats in te nemen, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Het gevolg was dat de groepen behoorlijk ongelijk verdeeld waren.
De loting voor het hoofdtoernooi had plaats op 30 april 1950 in Londen. Het toernooi zelf begon op 24 juni en eindigde op 16 juli.

De afsluitende groepswedstrijd tussen Uruguay en gastland Brazilië wordt vaak als de finale van het wereldkampioenschap voetbal 1950 beschouwd. De wedstrijd vond plaats op 16 juli 1950 in het Estádio do Maracanã in Rio de Janeiro.
De vier groepswinnaars uit de eerste ronde speelden in de tweede ronde in een finalegroep. De winnaar van de finalegroep zou tevens wereldkampioen zijn. Na twee van de drie speelronden stond Brazilië bovenaan met vier punten, Uruguay had er drie, Spanje had één punt en Zweden nul. Hierdoor waren Spanje en Zweden uitgeschakeld voor de wereldtitel. De wereldkampioen zou volgen uit de afsluitende groepswedstrijd tussen Uruguay en Brazilië. Hierdoor wordt deze wedstrijd ook vaak gezien als de finale van het toernooi. Er waren al kranten verschenen met de grote kop: Brazilië kampioen.
In de wedstrijd had Brazilië genoeg gehad aan een gelijkspel, Uruguay moest winnen om wereldkampioen te worden. Voor een recordaantal van officieel 173.850 toeschouwers, hoofdzakelijk Brazilianen, leek er voor het thuisland met een 1-0-voorsprong en nog 25 minuten te spelen geen vuiltje aan de lucht. In de 66e minuut kwam Uruguay echter op gelijke hoogte en 10 minuten voor tijd scoorde Alcides Ghiggia het beslissende doelpunt, waardoor Uruguay voor de tweede keer wereldkampioen werd.
De 1-2 nederlaag voor eigen publiek werd voor Brazilië een nationaal trauma. Deze wedstrijd kreeg als bijnaam Maracanaço, de shock van Maracanã. Er waren zelfmoorden na de wedstrijd.

De ongelukkige Braziliaanse doelman Moacir Barbosa Nascimento (links in 1950 en rechts kort voor zijn dood in 2000).

Het resultaat van de wedstrijd kreeg zelfs een racistisch tintje: alle zwarte spelers kregen de schuld van de nederlaag. Vooral doelman Barbosa werd zijn hele leven bespot. Toen hij jaren later in 1993 voor de wedstrijd van Brazilië tegen Uruguay de Brazilianen wilde bezoeken in het trainingskamp werd hem de toegang geweigerd. Ook werd hij eens aangesproken door een moeder met een kind die naar hem wees en tegen het kind zei: "dit is de man die het hele land liet huilen". In 1963 werden de doelpalen waar Barbosa zijn doel verdedigde verbrand en bij hem thuis geleverd. Barbosa verklaarde vlak voor zijn dood in 2000: "de maximale straf in Brazilië is 30 jaar gevangenis, ik heb mijn hele leven straf gekregen".

Hongarije nam niet deel aan het Wereldkampioenschap in Brazilië in 1950.

Het Maracanã Stadium in Rio de Janeiro waar de finale voor de Wereldbeker 1950 werd gespeeld.	Een Ticket voor de Wereldbeker 1950 in Rio de Janeiro.

•  De finale Uruguay-Brazilië 2-1, Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro, Brazilië, op 16 juli 1950.
Opstelling Uruguay: Roque Máspoli, Matías González, Schubert Gambetta, Eusebio Tejera, Víctor Rodríguez Andrade, Obdulio Varela, Julio Pérez, Juan Alberto Schiaffino, Alcides Ghiggia, Omar Oscar Míguez en Rubén Morán Fontana (Coach: Juan López).
Opstelling Brazilië: Moacir Barbosa, Augusto, Juvenal, Bigode, José Carlos Bauer, Danilo, Zizinho, Jair, Friaça, Ademir en Chico (coach: Flávio Costa).
Doelpunten: 47' Friaça (0-1), 66' Schiaffino (1-1), 79' Ghiggia (2-1).
Scheidsrechter: George Reader (Engeland).

Uruguay Wereldkampioen 1950 in Brazilië. (staande L/R) Obdulio Varela, Eusebio Tejera, Schubert Gambetta, Mathias Gonzalez, Roque Gaston Maspoli, Victor Andrade, Alcide Ghiggia (gehurkt) Julio Perez, Oscar Miguez, Juan Schiaffino en Ruben Moran.	Het Braziliaanse team dat Brons won. (staande L/R) Ely, Juvenal, Augusto, Danilo, Moacir Barbosa Nascimento, Bigode (gehurkt) Maneca, Ademir Menezes, Baltazar, Jair Rosa Pinto en Friaca .

Het Zweedse team dat Brons won. (staande L/R) Egon Jönsson, Kalle Palmér, Hasse Jeppson, Knut Nordahl, Lennart Skoglund, Stig Sundqvist (gehurkt) Sune Andersson, Lennart Samuelsson, Kalle Svensson, Erik Nilson en Ingvar Gärd.