Groep A

Groep B

Groep C

Argentinië
Bulgarije
Italië
Zuid-Korea

België
Irak
Mexico
Paraguay

Canada
Frankrijk
Hongarije
Sovjet-Unie

Groep D

Groep E

Groep F

Algerije
Brazilië
Noord-Ierland
Spanje

Denemarken
Schotland
Uruguay
West-Duitsland

Engeland
Marokko
Polen
Portugal

De officiële bal in Mexico, de AZTECA.

Oorspronkelijk zou Colombia de 13de Wereldbeker organiseren, zo had de FIFA in 1974 beslist, maar het Zuid-Amerikaans land diende af te zeggen om financiële redenen. Op 20 mei 1983 werd Mexico verkozen boven de andere gegadigden: de Verenigde Staten - die in 1994 alsnog aan de beurt kwamen - en Canada. Mexico werd zo de eerste natie die het evenement tweemaal organiseerde, slechts 16 jaar na hun eerste organisatie in 1970.
Een ernstige aardbeving in september 1985, , met ongeveer 20.000 slachtoffers, acht maanden voor de start van het toernooi, leidde tot twijfel over doorgang van het evenement. De stadions waren echter niet beschadigd en er werd beslist om verder te gaan met de voorbereidingen. Niettegenstaande die tegenslagen zou het toch een zeer goed tornooi worden, net als in 1970.
Opnieuw werd het spelschema gewijzigd. De tweede fase met vier groepen van drie werd vervangen door het knock-out systeem. Bij de zes winnaars en hun runners-up van de eerste ronde werden de vier beste derdes toegevoegd. Die zestien ploegen speelden dan het knock-out systeem tot het einde. Irak, Denemarken en Canada maakten hun debuut. Nederland ontbrak voor de tweede keer op rij. De grote drie uit Zuid-Amerika (Brazilië, Argentinië en Uruguay) waren voor het eerst sinds 1974 samen aanwezig.
Frankrijk behaalde de bronzen medaille door België op 28 juni in Puebla met 4-2 te kloppen en Argentinië werd opnieuw wereldkampioen door op 29 juni 1986 West-Duitsland met 3-2 te verslaan in Mexico-City. De klasrijke Maradona was de grote figuur van het tornooi; hij maakte vijf doelpunten (met gebruik van 'de hand van God' weliswaar) en gaf daarnaast nog vijf assists. Burruchaga, Valdano en Ruggeri waren andere sleutelspelers in de Argentijnse ploeg.

Ook in Mexico geraakte de Hongaarse ploeg niet verder dan de eerste ronde, na één overwinning en twee verliespartijen. Zij eindigden 18de op 24 deelnemende la,de,. Meer nog, sinds 1986 zouden de Magyaren zich, tot nu toe, nooit meer kwalificeren voor een Wereldkampioenschap!
De Hongaarse selectie, onder leiding van trainer Mezey György, omvatte volgende spelers:
Andrusch József (0/0 GK), Bognár György (3/0), Burcsa Gyõzõ (2/0), Dajka László (3/0), Détári Lajos (3/1), Disztl Péter (2/0 GK), Esterházy Márton (3/1), Garaba Imre (3/0), Hannich Péter (1/0), Kardos József (3/0), Kiprich József (2/0), Kovács Kálmán (1/0), Nagy Antal (3/0), Péter Zoltán (1/0), Róth Antal (3/0), Sallai Sándor (3/0), Szendrei József (1/0 GK), Varga József (2/0),
Csuhay József (0/0), Nagy József (0/0), Disztl László (0/0) en Hajszán Gyula (0/0)
(tussen haakjes: aantal gespeelde matchen/doelpunten).

Kwalificatie ronde (Groep 5)

26 september 1984: Hongarije 3-1 Oostenrijk
17 oktober 1984: Nederland 1-2 Hongarije
17 november 1984: Cyprus 1-2 Hongarije
03 april 1985: Hongarije 2-0 Cyprus
17 april 1985: Oostenrijk 0-3 Hongarije
14 mei 1985: Hongarije 0-1 Nederland

Hongarije-Oostenrijk 0-3: op 17 april 1985 kwalificeert Hongarije zich voor het WK 1986 in Argentinië. Vreugde alom.

Bondstrainer Mezey György.

Disztl Péter   Sallai Sándor   Róth Antal   Kardos József   Garaba Imre                Dajka László   Nagy Antal   Bognár György   Esterházy Márton   Détári Lajos    Kiprich József

Het elftal van Hongarije dat tegen Frankrijk speelde in 1986: (staand L/R) Disztl Péter, Róth Antal, Kardos József, Esterházy Márton, Dajka László en Garaba Imre; (gehurkt) Détári Lajos, Varga József, Hannich Peter, Sallai Sándor en Kovács Kálmán.

Wedstrijden van Hongarije op het toernooi in Mexico :

•  De eerste match in de eerste ronde, Estadio Revolución, Irapuato, op 2 juni tegen de Sovjet-Unie, verlies met 6-0.
Opstelling Hongarije: Disztl Péter, Sallai Sándor, Garaba Imre, Péter Zoltán (62' Dajka László), Kardos József, Bognár György, Nagy Antal, Détári Lajos, Róth Antal (13' Burcsa Gyõzõ), Kiprich József en Esterházy Márton.
Opstelling Sovjet-Unie: Rinat Dassaiev, Vladimir Bessonov, Anatoli Demianenko, Ivan Yaremchuk, Pavel Yakovenko (72' Vadim Evtushenko), Alexandr Zavarov, Dmitri Kuznetsov, Nikolaj Larionov, Igor Belanov (69' Sergei Rodionov), Sergei Aleinikov en Vasili Rats (Coach: Valeriy Lobanoskyi, Oekraïne).
Doelpunten: 2' Pavel Yakovenko 1-0, 4' Sergei Aleinikov 2-0, 24' Igor Belanov (pen.) 3-0, 66' Ivan Yaremchuk 4-0, 73' Ivan Yaremchuk 5-0 (of own-goal Dajka László), 80' Sergei Rodionov 6-0
Scheidsrechter: Luigi Agnol, (Italië).

Hongarije begon allesbehalve goed aan dit kampioenschap en werd door de Sovjet-Unie, onder leiding van Kiev-coach Valeriy Lobanovskyi, met 6-0 verpulverd.

Igor Belanov tekent de 3-0 aan op strafschop.	Hongarije-Sovjet Unie 0-6: Burcsa houdt Bessonov en Demianenko van de bal.

•  De tweede match in de eerste ronde, Estadio Revolución, Irapuato, op 6 juni tegen Canada, gewonnen met 2-0.
Opstelling Hongarije: Szendrei József, Sallai Sándor, Garaba Imre, Varga József, Kardos József, Bognár György, Nagy Antal (62' Dajka László), Détári Lajos, Burcsa Gyõzõ (28' Róth Antal), Kiprich József en Esterházy Márton.
Opstelling Canada: Tino Lettieri, Robert Lenarduzzi, Bruce Wilson (41' Mike Sweeney), Randy Ragan, Ian Bridge, Carl Valentine, Gerard Gray, Igor Vrablic, Randy Samuel, Paul James (53' Branko Segota) en Gregory Ion (Coach: Tony Waiters, Engeland).
Doelpunten: 2' Esterházy Márton 1-0, 75' Détári Lajos 2-0.
Scheidsrechter: Jamal Al-Sharif (Syrië)

In deze wedstrijd herpakten de Hongaren zich enigszins tegen de debuterende Canadezen, waarvan Frankrijk slechts moeizaam met 1-0 had gewonnen in hun vorige match.

Tegen een acrobatische Michel Platini heeft Dajka László geen kans.

•  De derde match in de eerste ronde, Estadio León, León, op 9 juni tegen Frankrijk, verloren met 3-0:
Opstelling Hongarije: Disztl Péter, Sallai Sándor, Garaba Imre, Varga József, Kardos József, Róth Antal, Détári Lajos, Hannich Péter (46' Nagy Antal), Dajka László, Kovács Kálmán (65' Bognár György) en Esterházy Márton.
Opstelling Frankrijk: Joel Bats, Manuel Amoros, William Ayache, Patrick Battiston, Maxime Bossis, Luis Fernandez, Michel Platini, Alain Giresse, Jean Tigana, Jean-Pierre Papin (61' Dominique Rocheteau), Yannick Stopyra (71' Jean-Marc Ferreri) (Coach: Henri Michel).
Doelpunten: 29' Yannick Stopyra 1-0, 62' Jean Tigana 2-07, 84' Dominique Rocheteau 3-0
Scheidsrechter: Carlos Alberto Silva Valente (Portugal).

Deze nederlaag betekende voor de vroeger zo roemrijke Hongaarse voetbalploeg het einde van deze wereldbeker. Sindsdien konden zij zich zelfs nooit meer kwalificeren!

Het Estadio Azteca in Mexico City waar de finale werd gespeeld.	Het officieel programma voor het WK 1986 in Mexico.

De finale vond plaats op 29 juni 1986 tussen Argentinië en West-Duitsland. De finale werd gespeeld in het Aztekenstadion in Mexico City.
De finale was geen hoogstaande wedstrijd, maar was spannend vanwege het scoreverloop. In tegenstelling tot België en Engeland gebruikte West-Duitsland wel een persoonlijke bewaker om het gevaar Maradona te bestrijden, middenvelder Lothar Matthäus. Maradona speelde inderdaad veel minder dan in alle vorige wedstrijden, maar andere spelers van Argentinië konden ervan porfiteren. Uit een vrije trap van Burruchaga kopte libero José Luis Brown de openingstreffer, met dank ook aan de verkeerd timende Harald Schumacher. Dankzij Schumacher haalde Duitsland de finale, maar hij speelde een ongelukkige wedstrijd. Toen Jorge Valdano volkomen vrijgelaten door de Duitse verdediging het tweede doelpunt maakte, leek de wedstrijd beslist.
Een gave van de Duitsers was het altijd terugkomen van benarde situaties. Coach Beckenbauer gooide alles op de aanval en vooral met het inbrengen van stormram Dieter Hoeneß wist de Argentijnse verdediging geen raad mee. Uit twee hoekschoppen van Andreas Brehme scoorden zowel Karl-Heinz Rummenigge als Rudi Völler. De Argentijnen konden het niet geloven, maar opeens was daar weer een "Touch of genius" van de voor zijn doen anoniem spelende Maradona. Omsingeld door vier Duitse spelers wist hij met een leep pasje Burruchaga te bereiken, die vrij voor Schumacher de winnende treffer produceerde.
Het kampioenschap werd zo gewonnen door Argentinië, dat met Diego Maradona ook de meest opvallende speler van het toernooi in huis had. Het Brons was voor Frankrijk dat België na verlengingen met 4-2 versloeg.

Tegen Engeland maakt Maradona met 'de hand van God' een doelpunt.

•  De Finale op 29 juni: Argentinië - West-Duitsland 3-1 (Estadio Azteca in Mexico City).
Opstelling Argentinië: Nery Pumpido, José Cuciuffo, José Luis Brown, Oscar Ruggeri, Sergio Batista, Ricardo Giusti, Jorge Burruchaga (90' Marcelo Trobbiani), Héctor Enrique, Julio Olarticoechea, Diego Maradona en Jorge Valdano (Coach: Carlos Bilardo).
Opstelling West-Duitsland: Harald Schumacher, Thomas Berthold, Karl-Heinz Förster, Ditmar Jakobs, Hans-Peter Briegel, Andreas Brehme, Norbert Eder, Lothar Matthäus, Felix Magath (65' Dieter Hoeneß), Karl-Heinz Rummenigge en Klaus Allofs (45' Rudi Völler) (Coach: Franz Beckenbauer).
Doelpunten: 23' Jose Brown (1-0), 56' Jorge Valdano (2-1), 74' Karl-Heinz Rummenigge (2-1), 81' Rudi Völler (2-2), 84' Jorge Burruchaga (3-2).
Scheidsrechter: Romualdo Arrpi Fikho (Brazlië).

Na de finale mag Diego Maradona, op de schouders gedragen, de FIFA Wereldbeker omhoog steken.

Argentinië Wereldkampioen 1986: (staand L/R) Sergio Batista, José Cucciufo, Julio Olarticoechea, Nery Pumpido, José Luis Brown, Oscar Ruggieri en Diego Maradona; (gehurkt) Jorge Burruchaga, Ricardo Giusti, Héctor Enrique en Jorge Valdano.	West-Duitsland Zilver 1986: (staand L/R) Thomas Berthold, Harald Schumacher, Hans-Peter Briegel, Rudi Völler, Felix Magath en Lothar Matthäus; (gehurkt) Klaus Augenthaler, Klaus Allofs, Karl Heinz Förster, Norbert Eder en Andreas Brehme.

Frankrijk Zilver 1982: (staand L/R) Manuel Amoros, Joel Bats, William Ayache, Patrick Battiston, Maxime Bossis en Luis Fernandez; (gehurkt) Alain Giresse, Michel Platini, Yannick Stopyra, Bruno Bellone en Jean Tigana.	Het team van België, vierde in 1986: (staand L/R) Jan Ceulemans, Jean Marie Pfaff, Patrick Vervoort, Georges Grun, Stephane Demol en Nico Claessen; (gehurkt) Eric Gerets, Daniel Veyt, Enzo Scifo, Michel Renquin en Frank Vercauteren.