Wembley 1953-2

Wedstrijdgegevens:

Opstelling Hongarije: Grosics Gyula (Gellér Sándor 80'), Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Zakariás József, Budai II László, Kocsis Sándor, Hidegkuti Nándor, Puskás Ferenc (Captain) en Czibor Zoltán.
Trainer: Sebes Gusztáv.
Wisselspelers: Gellér Sándor, Sándor Károly, Várhihi Pál, Tóth II József, Czordás Lajos, Palotás Péter, Kovács Imre.

Opstelling Engeland: Gil Merrick, Alf Ramsey, Bill Eckersley, Billy Wright (Captain), Harry Johnston, Jimmy Dickinson, Stanley Matthews, Ernie Taylor, Stan Mortensen, Jackie Sewell en George Robb.
Trainer: Walter Winterbottom.

Doelpunten: 1' Hidegkuti 0-1, 15' Sewell 1-1, 20' Hidegkuti 1-2, 22' Puskás 1-3, 28' Puskás 1-4, 38' Mortensen 2-4, 50' Bozsik 2-5, 53' Hidegkuti 2-6, 57' Ramsey 3-6 (penalty).

Scheidsrechter: Leo Horn, bijgestaan door J. Bronkhorst en K. Schipper (Nederland)

De beide teams speelden voor 105.000 toeschouwers in het Wembley Stadion. Hongarije startte onmiddellijk met de aanval. Bozsik József passeerde de bal vanop de middellijn naar Hidegkuti Nándor die een paar stappen zette met de bal, speelde zich vrij van Johnston en Eckersley en schoot een verbluffend doelpunt in de bovenste hoek van het doel (0:1). Het Engelse team scoorde de gelijkmaker na vijftien minuten via Sewell die het doelpunt uit een pas van Mortensen aantekende (1:1). De Magyaren hadden slechts zes minuten nodig om een volgend doelpunt te scoren. Na een inworp van Czibor Zoltán in de 22ste minuut ontving Puskás Ferenc de bal en schoof deze door naar Hidegkuti die opnieuw in de bovenst hoek van het doel schoot (1:2).

Het doelpunt van de eeuw

Nog geen drie minuten later scoorde Puskás met zijn speciale beweging een doelpunt, dat door Lennart Johansson het doelpunt van de eeuw genoemd werd. Op de hoek staande van het strafschopgebied op de positie van rechtsbinnen, haakte Puskás Ferenc de bal op een enig mooie manier naar links, daarbij de aanstormende Billy Wright ontwijkend, en schoot de bal in de linkerhoek naast Merrick (1:3). Het verschil in de stand liep nog op in de 28ste minuut wanneer Puskás de bal deed afwijken op een vrijschop van Bozsik zodat Merrick geen kans had om de bal tegen te houden (1:4). Na de wedstrijd verklaarden beide vrienden dat zij heel goed wisten wat zij deden. In laatste minuten van de eerste helft verbeterde Engeland nog de score met een doelpunt vanop 12 meter van Mortensen in de 38ste minuut (2:4).

Hidegkuti scoorde zijn derde goal

In de tweede helft vielen de Hongaren nog meer aan en in de 50ste minuut scoorde Bozsik József, na een prachtige actie, een goal vanop 25 meter met een erorme kracht (2:5). Endrie minuten later lag de bal opnieuw in de Engelse netten. Een inworp van Puskás belandde bij Hidegkuti, de held van de match, die de bal in de vlucht tegen de netten knalde (2:6). Het uiteidelijk resultat werd in de 57ste minuut vastgelegd met een strafschopdoelpunt van Ramsey (3:6).

Iets was veranderd voor altijd

Heel wat interviews werden over deze wedstrijd afgenomen en verschillende meningen kwamen naar voor in de dagbladen. Hidegkuti Nándor, die de Engelse verdediging had gebroken, stond in het brandpunt van de belangstelling: heel wat kenners apprecieerden de individuele prestatie in het Hongaarse team. Over één zaak was men het verder roerend eens: iets veranderde in het voetbal op die dag, doordat Hongarije met combinatie en snedig voetbal Engeland, de belangrijkste ploeg, had verslagen.

In november 2003 was het de 50ste verjaardag van de absoluut fameuze wedstrijd, die gans Hongarije beroemd maakte. Alhoewel de regering geen inspanning deed om die verjaardag te vieren, werden toch allerlei initiatieven genomen en herinneringen bovengehaald.
Zo wist Vik Szendrey, een in Engeland verblijvend voetbaltrainer, de euforische atmosfeer van toen nog uitstekend te beschrijven: "Doordat er in die tijd nog geen televisie was, kon men in Hongarije het hele gebeuren in Londen alleen op de radio volgen. Bijna iedereen zat aan zijn toestel gekluisterd om toch maar niets te moeten missen van de wedstrijdontwikkelingen. De tram- en busbestuurders lieten hun bel rinkelen of claxonneerden enthousiast telkens wanneer het Hongaarse team een doelpunt scoorde. En wanneer de overwinning een feit was, werden de Hongaren gek van vreugde. Het was een pandemonium. Gans Budapest kwam als tot stilstand. Iedereen voelde zich betrokken bij die wedstrijd, zelfs mensen die voordien nooit het voetbal hadden gevolgd."
Grosics 'Zwarte Panter' Gyula, de toenmalige doelverdediger, 77 jaar oud, en op dat ogenblik, samen met Puskás, Hidegkuti en Buzánszky, de enige nog levende speler van het Wembleyteam, verklaarde aan de journalisten: "Ik ben diep getroffen dat zoveel mensen zich nog steeds onze wedstrijd in Wembley kunnen herinneren. Wij konden niet dromen of ons zelfs maar voorstellen dat wij door de voetballiefhebbers na 50 jaar nog herdacht en gevierd zouden worden, of dat de roem zo wezenlijk zou blijven voortleven."
Ook Buzánszky Jenő verklaarde dankbaar te zijn dat hij nog leefde om die heuglijke gouden verjaardag van het gouden team mee te kunnen maken: "Ik voel mij bevoorrecht dat ik deel mocht uitmaken van wat beschouwd wordt als de grootste verwezenlijking van het Hongaarse voetbal. De 3-6 match bracht ons nationaal elftal zowat op de top van de wereld. Het team gaf het volk, dat toen niet teveel momenten van geluk kende, opnieuw een gevoel van vreugde. Het was een moment dat men opnieuw fier was Hongaar te zijn, waar ter wereld men ook mocht wonen".

WEMBLEY ..25-11-1953