Onnodig te zeggen dat ik buiten de hobby's, waarover ik het hierna ga hebben, ook nog geïnteresseerd ben in allerhande andere zaken. Buiten de politiek, waaraan ik met de tijd meer en meer allergisch wordt en waarover ik zeker niet ga uitwijden, volg ik de actualiteit op de voet. Ik heb een kijkend oog en een luisterend oor naar al wat rondom ons reilt en zeilt. Geschiedenis in het algemeen (misschien wat contradictorisch met mijn aversie voor politiek) en historische figuren weten mij steeds te boeien. Napoleon Bonaparte is zo bijvoorbeeld één van die figuren die mij intrigeren en waarover ik maar niet genoeg kan lezen. Waar ik ook naar uitkijk, is alles over de geschiedenis van de Noord-Amerikaanse Indianen, met hun zeden en gewoonten, hun vervolging en hun strijd daartegen. Deze zwarte bladzijde in de Amerikaanse geschiedenis wordt nog steeds al te vaak door velen met een dooddoenertje afgescheept.
Ik echter, voel alleen maar bewondering voor die mensen, voor hun cultuur, voor hun levensvisie.

LITERATUUR/STRIPS

"Eén voor allen, allen voor één!." Gravure van Maurice Lenoir naar de oorspronkelijke uitgave van "Les trois Mousquetaires" (1844), van Alexandre Dumas.

Dat mijn allereerste hobby het lezen werd, is geen toeval. Reeds zeer jong vond ik de lectuur bij ons op tafel liggen. Mijn broer was daarvan de bron, doordat hij bijvoorbeeld alle literaire bijvoegsels van Het Laatste Nieuws bijhield en bundelde. Zo maakte ik voor het eerst kennis met de avonturenroman, en meer bepaald met Alexandre Dumas' boeken: 'De Drie Musketiers', 'Twintig Jaar Later', 'De Burggraaf de Braggelone' en 'De Man met het IJzeren Masker'. Er waren de spannende hilarische schelmenverhalen van 'Robert en Bertrand' (die agent nr 17 het leven zuur maakten) door Koen Ravestein, pseudoniem van Ralf Verhulst. Verder waren er de 'Avonturen van Tarzan' door Edgar Rice Burroughs, verschenen als dagelijkse stripvervolgverhalen in diezelfde krant, en die Roger allemaal had uitgeknipt en bij elkaar geplakt.
Er waren de stripweekbladen 'Wrill' en 'Bravo' (verschenen beide kort na de oorlog, maar bestaan al lang niet meer), en 'Robbedoes', en 'Kuifje'. Er waren de wekelijks 'Ricardo-boekjes' met telkens een volledig verhaal, soms detective, soms oorlog, soms Westerns, enz. Om niet de 'Victor Vincent-boekjes' te vergeten. Victor Vincent was een (natuurlijk fictieve) Vlaamse jongen die in het begin van de oorlog naar Engeland uitweek, om van daar uit de Duitsers met zijn Spitfire te bekampen. Na de oorlog werd hij detective.
Kortom ik ben al lezend grootgebracht en zou die liefde voor het boek nooit verliezen. Of het nu gaat om boeken over Djenghis Khan of Napoleon Bonaparte (wiens veroveringsdrang, hun dromen en hun wreedheden, maar ook hun enorme verwezenlijkingen, nog steeds velen boeien) of om werken van illustere auteurs als Sigrid Undset (Kristin Lavransdochter,...), Leo Tolstoi (Oorlog en Vrede, Anna Karenina,...) of Fjodor Dostojewski (De Gebroeders Karamazow, Schuld en Boete,...), of om meer populaire schrijvers zoals Tolkien J.R.R. (In de Ban van de Ring), James Clavell (Shogun, Noble House,...), John Grisham, Stephen King, Jef Geeraerts of Pieter Aspe gaat, ik lees ze nog allemaal even graag.
Zonder het betere stripverhaal te vergeten. Na voornoemde 'Tarzan'-verhalen was 'Eric de Noorman' (van Hans G. Kresse) mijn volgende held. Hij was eveneens, vanaf 1946 reeds, te volgen in dagelijkse afleveringen in Het Laatste Nieuws en ondertussen bezit ik alle in boekvorm verschenen verhalen. 'Buck Danny' was een andere aantrekkelijk figuur die mij uitermate kon boeien en wiens verhalen ik in mijn collectie verzamelde, samen met een hele hoop andere zoals 'Asterix', 'Lucky Luke', 'De Meesters van de Gerst', 'XIII', 'Largo Winch', 'De Duistere Steden' (prachtreeks van Schuiten en Peeters), 'Rik Ringers', "Michel Vaillant', 'Alex', 'Blueberry', enz.
Dat dochter Chris die leeslust geërfd heeft, is niet te verwonderen. Ze kon amper rechtzitten of ze zat al met allerhande boekjes in haar handen de prentjes te bewonderen en ze kon amper praten als haar "vake, boeke lees" aangaf dat ze graag iets te lezen wilde... (euh, of beter gezegd "iets te bekijken wilde").

FILATELIE

Broer Roger was bovenop al zijn andere drukke bezigheden, ook nog postzegelverzamelaar. Ik kon uren naar hem zitten kijken wanneer hij met zijn verzameling bezig was, en hoeft het nadere uitleg om te begrijpen dat ook ik dat luisje in mijn pels kreeg. Zo ben ik later, gedurende een aantal jaren, zelf begonnen met wat zegels te verzamelen. Met de tijd heeft die activiteit vervolgens door omstandigheden wel een hele poos in de kast liggen sluimeren, maar door de opzoekingen voor mijn site, ben ik terug op mijn oude liefde voor de filatelie gestoten.
En zo ben ik in de loop van 2004 herbegonnen met mijn verzameling uit te breiden. Voorlopig beperk ik mij tot twee landen en een paar thematische verzamelingen: namelijk 'België' en, u hebt het al geraden, 'Hongarije', als landen en 'Voetbal', 'Film', 'Literatuur', 'Huiskatten', 'Noord-Amerikaanse Indianen' en 'Napoleon Bonaparte en zijn Tijd' als thematische.
En nu tracht ik ook nog een verzameling aan te leggen bestaande uit covers (via deze link kan u de covers die al deel uitmaken van mijn verzameling bekijken). Dit zijn briefomslagen uit elk land ter wereld gericht aan mijzelf, met een parallelle verzameling briefomslagen met postzegels komende uit elk land ter wereld maar dan gericht aan derden. Geen sinecure, daar ben ik mij van bewust.
Verder is elke andere postzegel mij eveneens welkom en heeft zijn charmes, maar alles verzamelen is vandaag niet meer mogelijk. Meer en meer moet men zich specialiseren en duidelijke keuzes maken.

SPORT

'Bombardier' Jef Mermans

Sport, dat was bij mij van kleins af aan 'VOETBAL'.
Bij het balletje trappen op een van de vele grasweiden, trachten wij ons in te beelden in de schoenen te lopen van bekende spelers zoals 'Bombardier' Jef Mermans (mijn eerste voetbalidool) of doelman Rie Meert, beiden van RSC Anderlecht, of van de gebroeders Etienne en Freddy Chaves van La Gantoise, of nog van Rik Coppens, het enfant terrible van den Beerschot.

François 'Swat' Van der Elst

Zelf zou ik mij, als jonge voetbalenthousiast, aansluiten bij KAV Dendermonde, waar ik een paar jaar de trainingen volgde, evenwel zonder veel succes. Een te frêle lichaamsbouw, maar vooral te weinig talent, leidden ertoe dat ik, na een aantal gebroken brillen en een pijnlijk gekwetste knie, mij maar ging beperken tot het volgen van het spelletje vanaf de zijlijn.
Bij Anderlecht zouden na de periode Mermans, en dat onder leiding van de Corsicaanse succestrainer Pierre Sinibaldi, andere toppers aantreden, zoals Jef Jurion, de jonge Paul Van Himst, Laurent Verbiest, Wilfried Puis en andere Pierre Hanon's die toen met de club champagnevoetbal serveerden. Het werd de ploeg van mijn hart en ook nu supporter ik nog steeds, weliswaar van in mijn fauteuil, voor de 'Mauve et Blancs'.
Anderlecht telde ook een Opwijkse voetbalvedette in haar rangen, namelijk François 'Swat' Van der Elst. Hij voetbalde er een mooi palmares bij elkaar.
Dat de ploeg het niet altijd even gemakkelijk heeft, lijkt mij de logica van de voetbalsport zelf. De ene periode is de andere niet en zoals in de economie is hier ook een golfbeweging waar te nemen; uitstekende en minder goede periodes wisselen elkaar af. Maar dat Anderlecht één van de topploegen, of beter gezegd dé topploeg van België is, lijkt mij logisch als je hun palmares van na de tweede wereldoorlog even bekijkt... tot spijt van wie het benijdt.

RSC Anderlecht, was een eerste maal kampioen van België geworden na afloop van het seizoen 1946-'47. Er zouden nog veel titels volgen (in totaal 34 tot nu toe!.. zie lijstje). Anderlecht won internationaal 2 maal de Beker der Bekerwinnaars (1976 West Ham en 1978 Austria Wien), 1 maal de UEFA-Cup (1983 Benfica Lissabon) en 2 maal de UEFA Super Cup (1976 Bayern München en 1978 Liverpool). Anderlecht won op vrijdag 28 juni 2007 voor de 8ste maal de Belgische Supercup en op 18 mei 2008 ook voor de 9de maal de Beker van België door KAA Gent met 2-3 te verslaan in het Koning Boudewijn Stadion. Na in de reguliere competitie 2007-2008, dankzij een uitstekende tweede ronde, nog tweede geëindigd te zijn, na Standard Luik en vóór FC Brugge, en zo van deelname aan de voorrondes voor de Champions League verzekerd te zijn, was deze overwinning een nieuwe triomf voor de Paars-Witte club. Daar kwam nog bovenop dat de club in 2008 zijn 100ste verjaardag vierde. Feest dus! Op 18 april 2010 bekroonde Anderlecht zich met een 30ste landstitel door met 1-2 te gaan winnen op Club Brugge, met nog vier wedstrijden te gaan in de competitie! AA Gent zou dat seizoen tweede eindigen en Club Brugge derde, beiden met 18 punten achterstand. RSC Anderlecht behaalde op 18-4-2010 zijn 30ste titel als landskampioen van België. Boven: Ondrej Mazuch, Romelu Lukaku, Jelle Van Damme, Silvio Proto en Juhász Roland Onder: Lucas Biglia, Olivier Deschacht, Guillaume Gillet, Matias Suarez, Bakary Sare en Mbark Boussoufa. En op 6 mei 2012 behaalde Andelecht, met nog twee wedstrijden te gaan, zijn 31ste landstitel. Opnieuw werd de titel veroverd tegen Club Brugge, maar ditmaal op eigen speelveld met een 1-1 gelijkspel, via een strafschop binnengetrapt door Guillaume Gillet in de 95ste minuut!.. Proficiat! En op 22 juli 2012 won Anderlecht ook nog de Supercup, voor de 10de maal, door met 3-2 van Sporting Lokeren te winnen. Groepsfoto van RSC Anderlecht juli 2012. En het houdt niet op. Op 19 mei 2013 haalde Anderlecht, op de allerlaatste speeldag van de play-offs voor het kampioenschap 2012-2013, zijn 32ste landstitel binnen. Een rechtstreekse kwalificatie voor de Champions League was een gevolg hiervan. Ditmaal werd de titel, na een uiterst spannende titelstrijd met een 1-1 gelijkspel op eigen speelveld veroverd tegen SV Zulte Waregem, dat als mooie tweede op twee punten eindigde van Anderlecht!.. Nogmaals proficiat! RSC Anderlecht behaalde op 18-5-2013 zijn 32ste titel als landskampioen van België en ging volop aan het feest. Door op 21 juli 2013 met 1-0 te winnen van KRC Genk, veroverde Anderlecht dit jaar ook nog de Supercup, en dat voor de 11de maal. En op 18 mei 2014 haalde Anderlecht, opnieuw op de allerlaatste speeldag van de play-offs voor het kampioenschap 2013-2014, zijn 33ste landstitel binnen. De derde op rij. Deze titel is geheel onverwacht na een kwakkelend seizoen, dat echter gered werd door een uitstekende play-off te spelen. Een rechtstreekse kwalificatie voor de Champions League was terug een gevolg hiervan. Ditmaal werd de titel, na een uiterst spannende titelstrijd met een 3-1 overwinning op eigen speelveld veroverd tegen Lokeren. Standard Luik (dat in de normale competitie steeds op kop gestaan had, maar faalde in de play-offs, zoals ook Club Brugge trouwens) eindigde als tweede op twee punten van Anderlecht!.. Nog maar eens proficiat! RSC Anderlecht behaalde op 18-5-2014 zijn 33ste titel als landskampioen van België, na een onwaarschijnlijk seizoen. Boven: Alexandar Mitrovic, Anthony Vanden Borre, Chancel Mbemba, Cheikhou Kouyate, Bram Nuytinck en Silvio Proto Onder: Massimo Bruno, Youri Tielemans, Dennis Praet, Andy Nadjar en Olivier Deschacht. Anderlecht won op 20 juli 2014 dan ook nog opnieuw de Supercup, en dat voor de 12de maal, door KSC Lokeren, de Bekerwinnaar, met 2-1 te verslaan. Deze wedstrijd was een heruitgave van de Supercup in 2012, waarbij Anderlecht zijn tegenstrever toen met 3-2 klopte. Op de voorlaatste speeldag van de landscompetitie 2016-2017 kroonde Anderlecht zich op 19 mei 2017 voor de 34ste maal tot Kampioen van België, nog maar eens tot spijt van wie het benijdt. Na twee seizoenen op rij de titel gemist te hebben, ten voordele van KAA Gent en FC Brugge, knoopten de 'Mauve et Blancs' terug aan met het bijwerken van hun serie landstitels. RSC Anderlecht behaalde op 19-5-2017 zijn 34ste titel als landskampioen van België, na een moeilijk seizoen. Boven: Bram Nuytinck, Ruben Martinez Andrade, Adrien Trebel, Olivier Deschacht, Isaac Kiese Thelin, Ivan Obradovic en Leander Dendoncker Onder: Frank Boeckx, Frank Archeampong, Dennis Appiah, Sofiane Hanni, Youri Tielemans, Nicolae Stanciu, Lukasz Theodorczyk en Massimo Bruno. Op 21 juli 2007 versloeg Kampioen Anderlecht dan vervolgens SV Zulte-Waregem, de Bekerwinnaar, met 2-1 in het Constant Vanden Stockstadion, wat betekende dat de mauve-witten hun 13de Supercup van België wonnen.

En hoe ik over mijn Hongaarse idolen van de jaren '50 denk? Ja, dat wordt duidelijk bij het bekijken en vooral veel lezen van de verschillende hoofdstukken van mijn site.

Maar niet alleen voetbal draagt mijn interesse weg. Zo goed als alle sporten, de een al wat meer dan de andere, krijgen de nodige aandacht en verschaffen mij vlotte ontspanning.

Op het gebied van het WIELRENNEN was bij ons in de streek Frans Bonduel dé vedette, met internationale allures nog wel. Als het in de jaren '40 over koersen ging, ja dan was Bonduel het geliefkoosde onderwerp. Baasrode had ten andere nog een aantal beroepsrenners te bieden (zie pagina 'Baasrode Wielrenners'). Maar voor mij was Stanneke Ockers het eerste werkelijke wieleridool. Hij was beroepsrenner vanaf 1941 tot bij zijn overlijden op 1 oktober 1956, na een ongelukkige val tijdens de zesdaagse van Antwerpen. Zijn grootste triomf vierde hij op 28 augustus 1955, toen hij het Wereldkampioenschap op de weg won in Frascati. Na Stan Ockers was Rik Van Looy destijds dé top voor mij in het wielrennen. En als je voor Rik Van Looy supporterde, ja dan was Eddy Merckx dé 'vijand'. Nu kan ik vanzelfsprekend wel beamen dat Eddy de grootste wielercrack ooit geweest is, maar dat in die periode van titanenstrijd toegeven: neen, zeker niet. Met Tom Boonen bezat België terug een wielertopper en toen Remco Evenepoel in 2019 toetrad tot het profwielrennen had iedereen al vlug door dat België een nieuw toptalent kon verwelkomen.

Originele leden van de Harlem Globetrotters 1927 van links naar rechts (rechtstaand): Abe Saperstein, Toots Wright, Byron Long, Inman Jackson, William Oliver, (zittend) Al Pulins.

In het BASKETBAL denk ik met weemoed terug aan de Amerikaanse Harlem Globetrotters, uitsluitend bestaande uit zwarte spelers, die eind jaren '40, begin jaren '50, onder leiding van stichter/eigenaar/coach Abe Saperstein, aan de top van het wereldbasket stonden. Wat die grappige clowneske balkunstenaars allemaal opvoerden was fantastisch, nooit eerder gezien. De ploeg droeg er in belangrijke mate toe bij dat de rassenintegratie in de in 1949 opgerichte NBA (USA) toegang vond, zodat zwarte én blanke basketbalspelers in één en dezelfde ploeg mochten spelen. Door wereldwijd op te treden in demonstratiewedstrijden droegen zij ook in belangrijke mate bij tot de populaire verspreiding van het basketbal in de ganse wereld. Ook in België traden zij destijds op. De ploeg bestaat nu ook nog steeds.
Voor wat het basketbal in België betreft, bekijk ik met weemoed de teloorgang van Antwerpen. Waar is de tijd van het grote Racing Mechelen, thans Antwerp Giants, met Willy Steveniers, John Loridon, Theo Hillen, Michelet, Hendrickx en andere Varners? Bij de Antwerp Giants speelde het seizoen 2005-2006 ook Lóránt Péter mee, een jong beloftevol Hongaars speler, overgekomen van Debreceni Vadkakasok. In juli 2007 ondertekende Péter een éénjarig contract bij Royal Atomia Brussels. Thans is de beste basketbalspeler/speelster van België een vrouw: Ann Wauters, meervouding beste Europese basketster. Vroegere topspelers die ik destijds bewonderde waren ook nog bv. Jef Eygel en René Aerts (van Antwerpse) en het legendarische Royal IV-team, met o.a. Nolis, Kets, Depauw, Crick en Brichant.
Diezelfde Jackie Brichant stond in die jaren '50-'60 ook nog aan de top van het Belgisch TENNIS, samen met Philippe Washer. Het tennis de dag van vandaag is voor België natuurlijk Kim Clijsters en Justine Henin; ongekende weelde voor ons landje.
En dan het BOKSEN. Voor ons was de Amerikaanse bokser Joe Louis een begrip in onze kindertijd: van de 71 matchen won hij er 68, waarvan 54 op K.O., en verloor er slechts 3. Hij stopte met zijn carrière in 1951, toen Rocky Marciano hem op 26 oktober K.O. sloeg. Hij was dan 37 jaar. Van 1940 tot in 1965 was er ook nog Sugar Ray Robinson, eveneens een fantastisch bokser tot zijn 44 jaar. Hij kwam 202 maal in de ring, won 175 maal (waarvan 109 op K.O.), verloor 19 maal (vooral op het einde van zijn carrière) en bokste tweemaal onbeslist. De volgende grote was natuurlijk Cassius Clay / Muhammad Ali, met 61 wedstrijden, 56 gewonnen (waarvan 37 op K.O.) en 5 verloren. Wie zag op televisie niet zijn kat-en-muis-gevecht voor de wereldtitel zwaargewicht in Puerto Rico tegen onze Jean-Pierre Coopman. Op die bewuste 20 februari 1976 ging onze landgenoot met K.O. neer in de vijfde ronde. Het was een ongelijke strijd, maar wel een unieke gebeurtenis.
Als andere van nabij gevolgde sporten waren (en zijn) er natuurlijk
ATLETIEK (met o.a. Gaston Roelants, Emiel Zatopek en Carl Lewis). In België zijn de atletiektoppers recenter natuurlijk Kim Gevaert (op de sprintnummers) en Tia Hellebaut (in het hoogspringen, waarin wij voordien ook nog Sabrina De Leeuw hadden).
Verder ook nog het ZWEMMEN (zie Johnny Weissmuller, Mark Spitz,...),
MOTORCROSS (met Belgische vedetten als bijvoorbeeld René Baeten, Roger De Coster, Joël Robert, Eric Geboers, Joël Smets en natuurlijk de ongeëvenaarde 10-voudige wereldkampioen Stefan Everts),
BILJARTEN (met vanzelfsprekend Raymond Ceulemans en Ludo Dielis)
en JUDO (met ondermeer Robert Vandewalle, Ingrid Berghmans, Ulla Werbrouck, Gella Vandecaveye, Ilse Heylen en de Nederlandse reus Anton Geesink).

FILM

Zondagnamiddag was voor mij als kleine jongen iets om naar uit te kijken: dan was het cinemadag! In Baasrode waren er toen nog twee zalen, zodat er keuze was uit het aanbod. Maar dat vooral avonturenfilms in trek waren bij jonge gasten als ik, was heel normaal. Johnny 'Tarzan' Weissmuller trok bomvolle zalen, zoals ook ' Zorro' en het komisch duo ' Laurel en Hardy'. Na het beëindigen van de film voelden wij ons, onderweg naar huis, ook Tarzan of Zorro of Buffalo Bill. En dat we dan soms eens met een kapotte knie thuiskwamen, was dan maar te wijten aan die stomme steen die daar toch ineens midden op de weg lag zeker. En Errol Flynn dan: Kapitein Blood, was dat nog eens een held. En dan maar dromen van weidse zeeën, het avontuur (en de mooie meisjes die wij zouden gaan veroveren...).
Later kwamen er andere helden, in een ander soort films. Regelmatig pikte ik nog cinemavertoningen mee, later samen met mijn echtgenote, maar onder invloed van de televisie gebeurde het filmkijken meer en meer vooral via het kleine kastje.
Gelukkig kwam er vervolgens de video en nu de DVD. Dat stelde mij in staat een mooie collectie films aan te leggen, zodat wanneer ik zin heb eens een goede film te zien, ik wel een en ander voorradig heb. En het mag er zeker ook eentje uit de oude doos zijn.
Welk soort films ik verkies? Historische films, een spannende thriller, een goede Western, een mooie romantische film, een boeiende avonturenfilm, noem maar op. De voorkeur van het moment is afhankelijk van mijn gemoedstoestand op het ogenblik waarop ik een film bekijk en er dan in meer of mindere mate kan van genieten.
Wanneer ik mijn lievelingsfilm zou moeten bepalen, zou ik nu de dag van vandaag nog altijd zeker zeggen: de trilogie 'The Lord of the Rings', die, naast het boek, op mij een diepe indruk heeft nagelaten. De film is als een kinderfantasie die omgezet werd in een volwassenen droom, door middel van enorme technische middelen én talent. Maar er zijn nog zoveel andere films die het predikaat 'uitstekend' verdienen en dan denk ik in de eerste plaats aan 'Dances with Wolves', en aan al die andere schitterende films...

En televisiekijken behoort nu ook al geruime tijd tot één van de belangrijkste tijdverdrijven van onze moderne tijd. Voor mij is het een goed medium om van de actualiteit op de hoogte te blijven, een goede documentaire is nooit ver weg, een filmpje meepikken kan steeds, de sportprogramma's zijn natuurlijk druk bekeken en een goede televisiereeks wordt eveneens enorm geapprecieerd.
Het gevaar voor verslaving is nooit ver weg met de ganse gamma van beschikbare zenders en een multitude van aangeboden programma's. Het kastje kijken is vooral een kwestie van goede keuzes en programmatie geworden. Laten wij ons daar aan houden.

MUZIEK

Op muzikaal vlak moesten wij het ons eind de jaren '40 en begin '50 op de radio stellen met voornamelijk Belgische en Nederlandse zangers, zoals Jan Verbraeken, Henk De Bruin, Ray Franky, Bob Scholte, De Ramblers, en met het sterk toenemend Amerikaanse muzikaal aanbod van ondermeer Glenn Miller & His Orchestra, en andere bands. Bij de Belgische artisten volgden dan ondermeer Bobbejaan Schoepen, Jean Walter, Bob Benny, La Esterella, Jo Leemans, de piepjonge Will Tura, en later ondermeer de betreurde Ann Christy en Louis Neefs.
Maar rond 1955-'56 las ik in het muziekblad 'Juke-Box' een artikel over een nieuw Amerikaans zangfenomeen, een zekere Elvis Presley, met bijhorende foto waarop die jonge gast met zijn vetkuif poseerde. Mijn interesse was gewekt en toen ik op de radio zijn eerste liedjes te horen kreeg was ik verkocht. Elvis was de 'max'. En ik zou een fan van hem blijven, tot zelfs nu nog, jaren na zijn overlijden op die zwarte 16 augustus 1977.
In die periode had ook het Amerikaans entertainment zich sinds het einde van de oorlog bij ons tot ongekende proporties ingeburgerd. Naast Elvis hield ik, voor wat betreft de populaire muziek, natuurlijk ook nog van Nat King Cole, Dean Martin, The Everly Brothers, Fats Domino, Harry Belafonte, Paul Anka, The Platters, Little Richard, naast nog zovele anderen.
Geef mij verder inderdaad in de eerste plaats ook nog maar Michel Sardou, Celine Dion en Adele, zonder volgende namen te vergeten: Ray Charles, Barry White, de Bee Gees, Roy Orbison, Bruce Springsteen, Frank Sinatra, Cliff Richard, Dire Straits, Shirley Bassey, Ella Fitzgerald, Abba, Joe Cocker, Brian Ferry (Roxy Music), Chris Isaak, de koningin van de fado Amália (da Piedade Rebordão) Rodrigues, enz...
Ook het Duitse lied (met bv. Rudi Schuricke, Caterina Valente, Rudolf Schock, Vico Torriani,...) en het Franstalig chanson (Jacques Brel, Edith Piaf, Georges Moustaki, Georges Brassens, Gilbert Becaud,...) vielen toen al in mijn smaak.

Elvis Aaron Presley	Adele	Michel Sardou

Niet dat ik geen andere muziek apprecieer(de). Ik kan mij nog steeds uitstekend vinden bij allerlei muziekgenres, van rock'n roll, over opera of operettes, tot de klassieke muziek van Wolfgang Amadeus Mozart of Ludwig van Beethoven. Alleen het iets hardere genre is niet direct aan mij besteed, alhoewel soms....
Vanaf mijn 10 jaar ongeveer speelde ik ook nog mee in een plaatselijke Harmonie. Eerst was de bugel mijn instrument, maar de dirigent deed mij al vlug overschakelen op de klarinet, die mij beter lag. Het was een vrolijke tijd, met als tegengewicht voor de wekelijkse repetities en de muzieklessen (notenleer en instrument aanleren): de optredens, de uitstappen, de reizen en het orkestje van de Harmonie, dat mocht optreden bij feestelijke gelegenheden. Wij waren inderdaad met een zevental jongeren van ongeveer dezelfde ouderdom, die zich nagenoeg tegelijk hadden aangesloten bij het muziekkorps, zodat wij mekaar heel goed verstonden en aanvulden. Onder leiding van een volwassene, de drummer van de Harmonie, mochten wij toen alle populaire deuntjes uit die tijd ten beste geven.
Aan deze prettige ervaring kwam door omstandigheden een einde, waar nog bijkwam dat ik toen voor een andere interesse gevallen was (mijn liefje)...
Ik heb nooit meer een instrument bespeeld, maar mijn muzikale gevoelens hebben zich in de jaren alleen maar ontwikkeld. Zo heb ik bijvoorbeeld de laatste jaren ook kennis kunnen maken met de wonderen van de opera en het ballet, wat zeker een verrijking voor mij was.
Ik kan heel goed genieten van een rustig stukje muziek om bij weg te dromen, en te denken dat ik geen 'seventy three' geworden ben, maar nog steeds die ongezorgde kleine gast die in de wijde natuur op 'stekerbakken' ging vissen...

Terug naar "Wie ben ik?.."

Voorbeeld