Wereldbeker Zwitserland 1954

Groep A

Groep B

Groep C

Groep D

Brazilië
Frankrijk
Joegoslavië
Mexico

Hongarije
Turkije
West-Duitsland
Zuid-Korea

Oostenrijk
Schotland
Tsjecho-Slowakije
Uruguay

België
Engeland
Italië
Zwitserland

De officiële bal 'Swiss World Champion', gebruikt op de Wereldbeker 1954.

De thuishaven van de FIFA, die met hoofdzetel in Zürich zijn vijftigste verjaardag vierde, kreeg de organisatie toegewezen en voor het eerst kwam het voetbalfeest op de televisie. Spanje en Zweden, de nummers drie en vier van Brazilië '50, ontbraken. Duitsland was er, als West-Duitsland, voor de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog weer bij. Het nieuwe spelschema was echter complex en onlogisch. Er werden vier groepen van vier gevormd en twee teams kregen doorgang naar de kwartfinales. In plaats van in de poules iedereen tegen elkaar te laten spelen, had het organisatiecomité telkens twee reekshoofden aan te duiden die alleen tegen de niet-reekshoofden moesten aantreden. De kleintjes werden zwaar benadeeld.
De Wereldbeker 1954 leek als een kolfje naar de hand gesneden voor Hongarije. Hadden zij, de Olympische Kampioenen 1952, vorige november het ongenaakbare Engeland niet verpletterd met 3-6 op Wembley en nog maar pas hetzelfde Engeland vernederd met 7-1 in Budapest? Hadden die Magische Magyaren niet de meest doeltreffende aanvallers ooit gezien, de explosieve linkervoet van Puskás Ferenc, het luchtoverwicht van Kocsis Sándor, alias 'The Golden Head', de kunstige midvoor Hidegkuti Nándor? Zonder de krachtige invallen van middenveldspeler Bozsik József, lid van het Hongaarse Parlement, en de kunstjes van buitenspelers Budai László en Czibor Zoltán, te vergeten? De verwachtingen waren terecht hooggespannen. In de halve finales bracht Hongarije Uruguay zijn eerste WB-nederlaag toe, maar de superfavoriet werd in de finale door West-Duitsland verslagen. De Hongaarse ploeg zou in het tornooi met 27 doelpunten de productiefste aanval hebben en tevens de beste aanvaller, Kocsis Sándor met 11 doelpunten.

De openingstoespraak door Jules Rimet op de Wereldbeker 1954 in Zwitserland.

Het Wankdorf Stadion in Bern waar de finale van het Wereldkampioenschap 1954 gespeeld werd.

Kwalificatie ronde (Groep 7)

GROSICS Gyula

BUZÁNSZKY Jenõ		LANTOS Mihály

BOZSIK József		LÓRÁNT Gyula		ZAKARIÁS József

BUDAI II László		KOCSIS Sándor		HIDEGKUTI Nándor		PUSKÁS Ferenc		CZIBOR Zoltán

Bondstrainer Sebes Gusztáv.

Wedstrijden van Hongarije op het toernooi in Zwitserland :

•  De eerste match in de eerste ronde, Sportzplatz Hardturm Zürich, op 17 juni tegen Zuid-Korea, gewonnen met 9-0.
Opstelling Hongarije: Grosics Gyula, Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Szojka Ferenc, Budai II László, Kocsis Sándor, Palotás Péter, Puskás Ferenc en Czibor Zoltán.
Opstelling Zuid-Korea: Hong Duk Yung, Park Kyu Jong, Park Jae Seung, Kang Chang Gi, Min Byung Dae, Choi Jung Mih, Woo Sang Gwoon, Sung Nak Woon, Chung Nam Sick, Chu Young Kwang en Kap Park II (coach: Young Shik Kim).
Doelpunten: 11' Puskás 1-0, 18' Lantos 2-0, 24' Kocsis 3-0, 36' Kocsis 4-0, 50' Kocsis 5-0, 59' Czibor 6-0, 75' Palotás 7-0, 83' Palotás 8-0, 89' Puskás 9-0.
Scheidsrechter: Raymond Vincenti (Frankrijk).

Op vrijschop mocht Lantos op de 18de minuut ook zijn goaltje aantekenen tegen de Koreanen, die er alleen maar konden naar kijken.

Het was het eerste optreden van Zuid-Korea op de Wereldbeker en zij hadden meteen de pech in hun eerste wedstrijd tegen favoriet Hongarije te moeten aantreden. De debutanten speelden vol enthousiasme, maar waren geen partij voor de Hongaren. Zij waren de eerste slachtoffers die de macht van de talentrijke Magyaren mocht ondergaan en na 45 minuten hadden Puskás, Lantos en tweemaal Kocsis hun ploeg op een comfortabele 4-0 positie gebracht. In de tweede helft zouden Kocsis, Czibor, tweemaal Palotás en opnieuw Puskás de stand op 9-0 brengen. Op dat ogenblik was die eindstand een record op de FIFA Wereldbeker, record dat door Hongarije zelf verbeterd zou worden op de Wereldbeker 1982 in Spanje door El Salvador met 10-1 te verslaan. Dit record houdt nog steeds stand.

•  De tweede match in de eerste ronde, St. Jakob Stadion Bazel, op 20 juni tegen West-Duitsland, gewonnen met 8-3.
Opstelling Hongarije: Grosics Gyula, Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Zakariás József, Tóth II József, Kocsis Sándor, Hidegkuti Nándor, Puskás Ferenc en Czibor Zoltán.
Opstelling West-Duitsland: Heinrich Kwiatkowski, Hans Bauer, Werner Kohlmeyer, Jupp Posipal, Werner Liebrich, Paul Mebus, Helmuth Rahn, Horst Eckel, Fritz Walter, Alfred Pfaff, Richard Herrmann (Coach: Sepp Herberger)
Doelpunten: 4' Kocsis 1-0, 17' Puskas 2-0, 21' Kocsis 3-0, 25' Pfaff 3-1, 52' Hidegkuti 4-1, 55' Hidegkuti 5-1, 69' Kocsis 6-1, 75' Tóth 7-1, 78' Rahn 7-2, 79' Kocsis 8-2, 84' Herrmann 8 -3.
Scheidsrechter: Bill Ling (Engeland).

Kwiatkowski is zonder verhaal wanneer Hidegkuti de 4-1 aantekent.	Hèt cruciaal moment: Puskás wordt door de tackle van Liebrich gekwetst.

De West-Duitsers waren met winst tegen Turkije begonnen en gaven de tweede partij tegen Hongarije vooraf op. Een relatief gemakkelijke wedstrijd dus voor de Hongaren, voor wie de West-Duitsers (ditmaal) een gemakkelijk hapje waren. Sepp Herberger, die al sinds 1938 aan het hoofd van de Mannschaft stond, stelde maar liefst zeven invallers op en Hongarije haalde het met ruime 8-3 cijfers. Het zou een Pyrrusoverwinning blijken te zijn. Door een tackle langs achter van Werner Liebrich op de enkel van Puskás Ferenc bleef de 'galopperende majoor' de volgende partijen gekwetst aan de kant, wat in de finale niet zonder gevolgen zou blijven.

•  De kwartfinale: Wankdorf Stadion, Bern, op 27 juni tegen Brazilië, gewonnen met 4-2.
Opstelling van Hongarije: Grosics Gyula, Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Zakariás József, Tóth I Mihály, Kocsis Sándor, Hidegkuti Nándor, Czibor Zoltán en Tóth II József.
Opstelling van Brazilië: Carlos José de Castilho, Djalma Santos, Dos Reis Nilton Santos, Antenor Lucas Brandaozinho, Joao Baptista Carlos Pinheiro, Jose Carlos Bauer, Julio Betelho Julinho, Didi Waldir Pereira, Indio Aluizio Francisco da Luz, Barbosa Tozzi Humberto en Raphael Maurinho (Coach: Zeze Moreira).
Doelpunten: 4' Hidegkuti 1-0, 7' Kocsis 2-0, 18' Djalma Santos 2-1 (penalty), 60' Lantos 3-1 (penalty), 66' Julinho 3-2, 88' Kocsis 4-2 .
Scheidsrechter: Arthur Ellis (Engeland).

Hongarije-Brazilië: de kapiteins Bozsik József en Jose Carlos Bauer aan de toss vóór de match.	Het Braziliaanse team op het WK 1954: (staand L/R) Djalma Santos, Antenor Lucas Brandaozinho, Carlos José de Castilho, Dos Reis Nilton Santos, Joao Baptista Carlos Pinheiro, Jose Carlos Bauer (gehurkt) Julio Betelho Julinho, Didi Waldir Pereira, - Baltazar(Oswaldo Silva), Pinga (José Lázaro Robles) en Francisco Rodrigues	Een fragmentopname van de opstootjes die men na de wedstrijd te zien kreeg.

Voor sommige voetballiefhebbers was de match tussen Hongarije en favoriet Brazilië in Bern 1954, tijdens de kwartfinale van de Wereldbeker, een briljante en mooie wedstrijd. Hongarije liet 70.000 toeschouwers en ‘s werelds sportpers naar adem snakken door Brazilië te verslaan met 4-2, met een verbijsterend vertoon van artistiek voetbal.

Kocsis in actie tijdens de match tegen Brazilië.

Hongarije was swingend aan het tornooi begonnen: 17 goals in twee wedstrijden. De kwartfinale tegen Brazilië was echter een stuk lastiger. De nieuwe Braziliaanse coach, Zezé Moreira, legde de nadruk op meer organisatie en realisme. Nieuwe namen waren Didi en de vleugelbacks Djalma en Nilton Santos. Zij droegen ook voor het eerst het kanariegele shirt met groene kraag. Met snelle goals van Hidegkuti en Kocsis leek Hongarije de partij al snel op zak te hebben. Brazilië kwam echter steeds beter in de match en Djalma Santos zorgde van op elf meter voor de aansluitingstreffer. Na de rust mocht Lantos voor Hongarije een strafschop omzetten, maar Julinho zorgde voor nieuwe spankracht.
De partij was van meet af aan keihard geweest, maar in de slotfase liep het uit de hand. De match werd later ook, spijtig genoeg, de 'Slag om Bern' genoemd, door de fysieke krachtmeting van de spelers onderling. Drie spelers werden in de tweede helft van die match door scheidsrechter Arthur Ellis naar de kleedkamers gestuurd (en het waren de enige uitsluitingen van het ganse tornooi). Boszik József en Nilton Santos moesten beiden van het terrein, nadat Boszik reageerde op een zware tackle. Van toen af was het hek van de dam en de match escaleerde naar een vechtpartij. Een derde speler, de Braziliaanse aanvaller Barbosa Tozzi Humberto, vloog ook nog van het veld na een slag gegeven te hebben aan Lóránt. Kort voor affluiten legde Kocsis de eindstand vast (4-2), maar de wedstrijd was nog niet voorbij.
De knokpartij bleef inderdaad ook na het eindsignaal doorgaan, incidenten waren schering en inslag en de Brazilianen achtervolgden de Hongaren, die al onder de douche stonden, zelfs tot in de kleedkamers. De politie diende een einde aan de strubbelingen te maken. De FIFA deelde geen straffen uit, maar de twee bonden werden vriendelijk verzocht om hun spelers een straf te geven. Niet dus. 27 Juni 1954 blijft zelfs nu, vijftig jaar later, als één van de zwarte dagen van het internationaal voetbal geboekstaafd.

•  De halve finale: La Pontaise, Lausanne, op 30 juni tegen Uruguay, gewonnen met 4-2.
Opstelling Hongarije: Grosics Gyula, Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Zakariás József, Budai II László, Kocsis Sándor, Palotás Péter, Hidegkuti Nándor en Czibor Zoltán.
Opstelling Uruguay: Gaston Maspoli, José Santamaria, William Martinez, Victor Andrade, Juan Hohberg, Juan Schiaffino, Carlos Borges, Nestor Carballo, Luis Cruz, Rafael Sauto en Javier Ambrois (Coach: Juan Lopez).
Doelpunten: 12' Czibor 1-0, 47' Hidegkuti 2-0, 76' Hohberg 2-1, 86' Hohberg 2-2, 109' Kocsis 3-2, 117' Kocsis 4-2.
Scheidsrechter: Ben Griffiths (Wales).

Hongarije-Uruguay: de Uruguese doelman Gaston Roque Maspoli redt vóór Kocsis Sándor...	...maar hier scoort Kocsis dan toch en verdediger José Santamaria kan alleen maar toekijken.

Hongarije en Uruguay, tweevoudig wereldkampioen en favoriet, hebben in de halve finale voor de Wereldbeker hun meesterlijk talent uitgeleefd. Het was een klassieker. Voor velen blijft het de beste wedstrijd die ooit op een eindronde werd gespeeld. Beide teams misten sleutelfiguren: Puskás Ferenc ontbrak aan de ene kant, Obdulio Varela aan de andere. De partij kon alle kanten uit. Het voetbal van Uruguay was zowat een overgang tussen improvisatie en Europese methodiek. Technisch moesten de Zuid-Amerikanen, zoals vooral Schiaffino en Ambrois, in zekere mate niet onderdoen voor Kocsis of Puskás. De Hongaren evenwel voegden overleg en het nuchter redeneren aan hun technisch talent toe, terwijl de Uruguezen vlug hun vertrouwen in hun medemaats verloren en zich dan nog sterker persoonlijk wilden uiten. Met de nodige kalmte in geval van nood en zin voor collectieve acties, zou dit hen, samen met hun stevige defensie, ongenaakbaar kunnen gemaakt hebben.
Van het begin van de match af goochelden de Hongaren met zodanige zwier door de Uruguese rangen, dat geen mens nog iets gaf om de Zuid-Amerikaanse kansen. Na 12 minuten stond het reeds 1-0. De Zuid-Amerikanen raakten er de kluts bij kwijt en gedurende die eerste periode moesten zij vrede nemen met de rol van… sparringpartner van de overmoedige Hongaren. Hun verweer droeg echter niet alleen de stempel van degelijkheid, maar ook van fair-play. En dat maakte de match zo groots, zo genietbaar. En wanneer de Uruguezen het Hongaarse spel eenvoudigweg begonnen na te bootsen met snelle combinaties en verrassende preciesheid, nam de gang van zaken een andere wending. Nadat Hidegkuti de 2-0 gescoord had, zou Hohberg met twee doelpunten de 2-2 op het bord zetten. Bij zijn tweede treffer werd Hohberg zo hard geknuffeld dat hij even het bewustzijn verloor. Deze stand bleef ook zo tot de 90 minuten rond waren en verlengingen waren een feit. Daarin zou Kocsis in acht minuten tijd bewijzen wat hem in anderhalf uur niet gelukt was: zijn wereldklasse. Hij scoorde met ongeëvenaarde kopstoten twee doelpunten, die de eindstand op 4-2 vastlegden. Dit betekende dus tevens de eerste WB-nederlaag van Uruguay, dat zijn twee vorige deelnames telkens met de wereldtitel bekroond had geweten.

•  De finale tenslotte: Wankdorf Stadion, Bern, op 4 juli 1954 tegen West-Duitsland, verloren met 2-3.
Opstelling Hongarije: Grosics Gyula, Buzánszky Jenõ, Lóránt Gyula, Lantos Mihály, Bozsik József, Zakariás József, Czibor Zoltán, Kocsis Sándor, Hidegkuti Nándor, Puskás Ferenc en Tóth I Mihály.
Opstelling West-Duitsland: Toni Turek, Jupp Posipal, Werner Liebrich, Werner Kohlmeyer, Horst Eckel, Karl Mai, Helmuth Rahn, Max Morlock, Ottmar Walter, Fritz Walter, Hans Schäfer (Trainer: Sepp Herberger).
Doelpunten: 6' Puskas 1-0, 9' Czibor 2-0, 11' Morlock 2-1, 18' Rahn 2-2, 84' Rahn 2-3.
Scheidsrechter: Bill Ling (Engeland).

De Hongaarse ploeg WB 1954: de veertien spelers die in actie kwamen en de twee reservedoelmannen.

De opstelling van beide elftallen voor de Finale.

In de tweede match van de eerste ronde had Hongarije gemakkelijk afstand genomen van West-Duitsland, dat toen verslagen werd met 8-3. In die wedstrijd werd Puskás Ferenc echter gekwetst en hij zou de matchen tegen een sterk Brazilië en de tweevoudige wereldkampioen Uruguay missen. Hij verklaarde zichzelf fit genoeg om de finale toch te betwisten, tegen datzelfde West-Duitsland, maar achteraf waren velen van mening dat hij niet volledig hersteld was van zijn blessure en beter niet gespeeld had. Hij geraakte vlug vermoeid, hij bewoog zich eerder loom en traag over het veld en miste kansen die hij anders wel benut zou hebben.
Het volstond niet dat de Hongaren na amper 9 minuten al met 2-0 voorstonden, met goals van Puskás en Czibor. De op weerwraak beluste Duitsers hadden zich echter tactisch heel goed aangepast en hadden verscheidene wissels doorgevoerd, waaronder de goed geïnspireerde doelman Toni Turek. In 10 memorabele minuten kwamen de Duitsers gelijk op 2-2 en op zes minuten van het eindsignaal zou Helmuth Rahn het vonnis met een derde goal voltrekken. Grosics had hier het ongeluk, op het ogenblik dat hij naar de bal wou gaan, op het vochtige gras uit te glijden. Er was nog een torenhoge maar gemiste late doelkans van Kocsis en een doelpunt van Puskás in de laatste minuut, onterecht voor buitenspel afgekeurd door het betwiste ingrijpen van Mervyn Griffiths, een lijnrechter uit Wales, bijgestaan door de Engelse scheidsrechter, Bill Ling.
Maar het eindresultaat lag vast, 3-2! Gedurende de 90 minuten trapten de Duitsers achtmaal op doel, wat drie doelpunten opleverde; de Hongaren schoten vijfentwintig maal op doel, met twee doelpunten en één afgekeurd doelpunt als resultaat.

Bij de toss tussen Fritz Walter en Puskás Ferenc vóór de aanvang van de wedstrijd, was de hoop op een zege nog reëel voor de Magyaren.

Puskás opent de score: 1-0...	...en Czibor Zoltán tekent de 2-0 aan...
...maar de ommekeer volgt: Morlock scoort 2-1...	...dan tekent Helmuth Rahn de gelijkmaker aan: 2-2...

..en hoe Grosics zich ook verder inspant...	...op de 84ste minuut kan hij niet beletten dat diezelfde Rahn de 2-3 eindstand vastlegt.

Jules Rimet, de afscheidsnemende voorzitter van de FIFA, overhandigde de cup, die voor Puskás Ferenc was bestemd, aan Fritz Walter. Geruchten zouden later de ronde doen, dat de Duitse spelers doping gebruikt hadden. Een feit is dat de volgende maanden verscheidene Duitse spelers getroffen werden door geelzucht en geruime tijd uitgeschakeld waren.

Maar ondertussen was het voor de Hongaren een drama: niettegenstaande een schitterend toernooi, was de beste ploeg ter wereld verslagen door underdog West-Duitsland. Hun record van 33 opeenvolgende matchen zonder verlies was afgebroken. In Hongarije werd deze nederlaag door het regime én de bevolking zeer slecht onthaald en vooral trainer Sebes en doelman Grosics hadden de boter gegeten. Alhoewel na die fameuze nederlaag Hongarije opnieuw een reeks van 18 wedstrijden zonder nederlaag neerzette, zou voor Sebes later ontslag volgen, terwijl Grosics zelfs gerechtelijk vervolgd werd, eerst wegens smokkel, later voor landverraad. Hij werd verbannen naar een provinciaal ploegje in zijn geboortedorp, maar werd nooit veroordeeld wegens gebrek aan bewijzen. Volgens Sebes was niet de fysieke vermoeidheid de oorzaak van de nederlaag, maar de zenuwdruk. Maar het is een feit dat Hongarije tegen de twee favorieten Brazilië en Uruguay veel krachten had verbruikt, zowel op fysiek, als op mentaal vlak, én dat Puskás niet in zijn normale doen was, door zijn kwetsuur opgelopen tijdens de vorige match tegen West-Duitsland. Maar hij was zeker niet de minst goede Hongaarse speler tijdens die match. Ook de nachtrust van de spelers was verre van optimaal geweest, doordat juist naast hun hotel een Zwitserse brassbandcompetitie tot twee uur ‘s nachts doorging en ‘s anderdaags voortgezet werd. Kwam daar nog boven op dat de hevige regen de grasmat helemaal doordrenkt had, met als gevolg modderige toestanden en een zwaar veld, wat nadelig was voor de technisch bedreven Hongaarse spelers. Maar misschien waren ze eenvoudigweg wel te behoudend gaan spelen na de 2-0 voorsprong, in plaats van door te gaan naar een hogere score!
Grosics Gyula herinnert zich nog dat duizenden mensen zich op straat begaven in de uren die volgden op de match en, onder het mom van reactie op het voetbaldrama, manifesteerden tegen het regime. De algemene sfeer was drukkend en zou nog verscheidene weken aanhouden, zelfs nog maanden. Het was als het ware een voorloper van wat zou volgen in november 1956, de revolutie en het uiteenvallen van deze prachtige ploeg. Een roemrijke periode zou dan afgesloten worden. Hongarije zou nooit meer het niveau van de periode 1950-1956 halen.

Resultaten op het toernooi in Zwitserland:

West-Duitsland werd dus op 4 juli 1954 Wereldkampioen en Hongarije kreeg, als verliezer van die gedenkwaardige finale, de Zilveren medaille. Voor het Brons versloeg Oostenrijk Uruguay met 3-1.

De West-Duitse ploeg (Goud) die de finale speelde (van links naar rechts): Fritz Walter (capt.), Toni Turek, Horst Eckel, Helmuth Rahn, Ottmar Walter, Werner Liebrich, Jupp Posipal, Hans Schäfer, Werner Kohlmeyer, Karl Mai en Max Morlock.

Het Hongaarse team (Zilver) op 17 juni 1954 (van links naar rechts): Kocsis Sándor, Budai II László, Czibor Zoltán, Palotás Péter, Szojka Ferenc, Buzánszky Jenõ, Lantos Mihály, Bozsik József, Lóránt Gyula, Grosics Gyula en Puskás Ferenc.	De wimpel van Hongarije die aan de West-Duitsers werd overhandigd bij de toss van de finale.

Het team van Oostenrijk dat Brons behaalde in 1954: (van links naar rechts) Ocwirk, Schmied, Happel, R.Körner, Barschandt, Probst, Wagner, Koller, A.Körner, Stojaspal en Hanappi.

Foto boven toont de leden van het Belgisch team op het Wereldkampioenschap.
Het Belgische team 12de op het Wereldkampioenschap 1954: (van links naar rechts) Jef Mermans, Pol Anoul, Louis Carre, Marcel Dries, Leopold Gernaey, Pieter 'Jeng' Van den Bosch, Vic Mees, Fons van Brandt, Rik Coppens, Hypoliet Van den Bosch en Stan Huysmans.